اثربخشی آموزش والدگری مثبت مبتنی برشادی، برشادی دختران نوجوان

پژوهش حاضربا هدف بررسی اثربخشی آموزش والدگری مثبت مبتنی بر شادی، بر شادی دختران نوجوان، به صورت یک مطالعه ی آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون وتوام با گروه کنترل انجام شد.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادرانی که دانش آموز دختر نوجوان داشتند وخود دانش آموزان دختر که درسال تحصیلی 1399-1400مشغول به تحصیل بودند،بود که 327نفر ازآنها به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت سنجش دقیق ترمیزان شادی مادران، پرسشنامه شادی آکسفوردمیان آنها توزیع شدو 30نفر از مادرانی که نمره پایینی در پرسشنامه کسب کرده بودند، به همراه دانش آموزدخترشان انتخاب شده وبه صورت تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل تقسیم شدند. مادران گروه آزمایش درطی 8 جلسه دوساعته آموزش والدگری مثبت مبتنی برشادی براساس الگوی شادی سلیگمن و فوردایس را دریافت کردند، درحالیکه مادران گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند.ازدانش آموزان دو گروه آزمایش وکنترل، پیش آزمون وپس آزمون گرفته شد.نتایج تحلیل واریانس در نرم افزارکامپیوتری spss نسخه21با طرح اندازه گیری مکرر، آزمون ماچولی و آزمون تعقیبی lsd نشان دادکه آموزش والدگری مثبت مبتنی برشادی به مادران، موجب شده است که شادی دختران نوجوان به طور معنادار افزایش یابدو آزمون پیگیری نیز پس از دوماه نشان داد که این تغییرات از پس‌آزمون تا پیگیری ثابت بوده است.