بررسی رابطه بین هوش معنوی و سرسختی روانشناختی با خودکارآمدی عمومی در دانشجویان دانشگاه امام رضا(ع)

خودکارامدی عاملی است که شناخت، افکار واحساسات فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و از ناامیدی وسرخوردگی فرد در شرایط پرتنش جلوگیری می کند. همچنین هوش معنوی یکی از متغیرهای پیش بینی کننده قدرتمند برای عملکرد تحصیلی دانشجویان است.. از طرفی سرسختی روانشناختی ترکیبی از نگرش ها و باورهادرباره ی خود است که می تواند تنیدگی و آثار نامطلوب ناشی از این شرایط را تعدیل کند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش معنوی و سرسختی روانشناختی با خودکارآمدی عمومی دانشجویان دانشگاه امام رضا (ع) می باشد. روش: طرح این پژوهش توصیفی واز نوع همبستگی است. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه امام رضا(ع) بودند که از بین آنها 141 نفر به صورت روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند.در این پژوهش از سه مقیاس خودگزارشی هوش معنوی ناصری وهمکاران، مقیاس سرسختی روانشناختی و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر (gses) برای سنجش استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بین هوش معنوی وخودکارامدی عمومی رابطه مثبت و معناداری معناداری وجود دارد (r=0/52 , p<0/001). همچنین بین سرسختی روانشناختی و خودکارامدی عمومی دانشجویان رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد (r=0/67 , p<0/001). بحث ونتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد هوش معنوی می تواند کارکرد وسازگاری فرد را پیش بینی کند و منجر به تولیدات ونتایج ارزشمندی گردد و در زمان مواجه با تنش واسترس همانند یک سپر عمل کرده و سرسختی روانشناختی، فشار روانی وارده را تعدیل می کند. بنابراین معنویت منبعی است که می تواند در حل مسائل و درک ارزش وغنای زندگی یاری دهد و درنهایت فرد خود را کارآمد در زندگی ارزیابی کند.