چگونه مدارس و دانش آموزان شاد داشته باشیم؟

آموزش سنتی فرد را موجودی منطقی می داند که از هوش ساخته شده و از رویکرد انضباطی شناختی پیروی می کند. ارزشیابی هایی که عمدتا مبتنی بر مهارت‌های شناختی دانش آموزان است، موجب محرومیت دانش آموزان ناموفق در مدرسه می شود. تحقیقات نشان می دهد که هرگونه کاهش احساسات دلیل مهمی برای رفتار غیرمنطقی ایجاد می کند. فارابی که به عنوان معلم دوم پس از ارسطو نامیده می شود در نتیجه دانش عمیق خود و دیدگاهش در فلسفه و سایر علوم، می گوید که هدف آموزش باید یافتن شادکامی باشد. شاید ایده اصلی مدارس شاد به نظریه انتخاب ویلیام گلسر برگردد که ایده مدارس کیفی و معلمان کیفی را مطرح کرد. در حال حاضر، رشد بدنه پژوهش، رابطه حیاتی بین شادکامی و کیفیت آموزش را برجسته کرده است که به موجب آن مدارسی که بهزیستی یادگیرنده را در اولویت قرار می دهند، این پتانسیل را دارند که بتوانند با پیامدهای یادگیری بهتر و دستاوردهای بیشتر در زندگی فراگیران، موثرتر باشند. پروژه مدارس شاد در سال 2014 در بانکوک بوسیله یونسکو با هدف افزایش شادی در مدارس از طریق افزایش بهزیستی و رشد همه جانبه راه اندازی شد. نتیجه اصلی این پروژه در سال 2016 انتشار یافت. گزارش شامل چارچوبی از 22 ملاک برای مدارس شاد تحت سه طبقه گسترده: 1)مردم، 2)فرایند و 3)مکان می باشد که در این مقاله معیارهای مدارس شاد براساس گزارش یونسکو و جدید ترین پژوهش ها بررسی شده است.