نقش خودتنظیمی زناشویی و معنویت در پیش‌بینی فرسودگی زناشویی زنان شهر بیرجند

زمینه و هدف: فرسودگی زناشویی وضعیت بسیار دردناکی است که ممکن است برای بسیاری از زوج‌ها اتفاق بیفتد که ضروری است راهکارهایی برای مقابله با آن تدارک دیده شود. از این‌رو این پژوهش باهدف بررسی نقش خودتنظیمی زناشویی و معنویت در پیش‌بینی فرسودگی زناشویی زنان شهر بیرجند انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره راه نو شهر بیرجند در سال 1399-1400 بودند که 73 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته‌شده، مقیاس فرسودگی زوجی (cbs)، مقیاس خودنظم‌بخشی رفتاری برای روابط کارآمد (bsrers) و مقیاس تجارب معنوی روزانه (dses) بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و نرم‌افزار spss-22 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون همبستگی نشان داد که رابطه منفی و معناداری بین فرسودگی زناشویی با خودتنظیمی زناشویی و معنویت وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودتنظیمی زناشویی و معنویت باهم 3/31% از واریانس فرسودگی زناشویی را تبیین می‌کنند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش، می‌توان آموزش و مداخله در بهبود خودتنظیمی زناشویی و معنویت را به‌عنوان یک روش موثر در کاهش فرسودگی زناشویی پیشنهاد داد.