تعیین اثربخشی آموزش خوشبینی بر تاب آوری مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان

در این تحقیق تاثیر آموزش خوشبینی بر تاب آوری مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان مورد بحث و بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس ‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای کودک فلج مغزی مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر اصفهان در سال 1396-1395 که دارای پرونده هستند بودند. از بین افراد جامعه 30 نفر از مادران با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در هر گروه آزمایش و کنترل به تعداد 15 نفر به صورت تصادفی قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، مداخلات مربوط به آموزش خوشبینی ارائه شد درحالی‌که به گروه کنترل آموزشی ارائه نگردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه کانر و دیویدسون (2003) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت بودند. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد آموزش خوشبینی بر تاب آوری مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان موثر می‌باشد. بنابراین، این مطالعه اهمیت روش آموزش خوشبینی بر تاب آوری مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی شهر اصفهان را نشان می‌دهد.