حفظ حریم خصوصی در امضای دیجیتال

امضای دیجیتال یکی از مهم ترین ابزارها برای دست یابی به احراز اصالت، یکپارچگی و انکارناپذیری در کاربردهای امنیتی است. یکامضای دیجیتال معمولی در حالت کلی قابل وارسی توسط عموم است. به زبان ساده، هر موجودیتی که یکزوج پیام و امضا را به هر طریقی به دست آورد، قادر به تشخیص این است که ”چه پیامی“ و توسط ”چه کسی“ امضا شده است.اگر چه این ویژگی امضای دیجیتال معمولی در بسیاری از کاربردها یک ویژگی مفید به شمار می آید، ولی در بسیاری دیگر از کاربردهای امنیتی مانند سامانه های رای گیری الکترونیکی، پول الکترونیکی، حراج های الکترونیکی، تبادلات منصفانه، احراز اصالت در فضای ابری و ... لازم است که ضمن احراز اصالت امضاکننده، حریم خصوصی وی نیز تا حد معقولی محفوظ بماند. حریم خصوصی در یک امضای دیجیتال تعاریف متعددی بسته به کاربرد مربوطه دارد. در این سخنرانی، روی دو مورد از تعاریف حریم خصوصی در امضاهای دیجیتال متمرکز می شویم. این دو مورد عبارت اند از: محرمانگی و انتقال ناپذیری که کارآمدترین ابزار برای نیل به آن ها به ترتیب سامانه های امضارمز (sc) و سامانه های امضا با وارسی گر مشخص (dvs) محسوب می شوند. در این سخنرانی، با تمرکز روی این دو مورد، راجع به مفاهیم، کاربردها، شماهای ارائه شده و پژوهش های اخیر در این زمینه مطالبی ارائه می شود.