نظریه ذاتی بودن رابطه لفظ و معنا و تاثیر آن بر گذاره‌های فقهی

رابطه لفظ و معنا یکی از مباحث زبان‌شناسی است که کشف حقیقت آن نتایج مهمی در استنباط فقهی دارد. اصولیون در بخش مباحث الفاظ به این موضوع پرداخته‌اند. براساس اعتباری بودن رابطه لفظ و معنا سه وضعیت قابل تصور است: وضع، تعهد و اقتران. هریک از این نظریه‌ها دارای مزایا و معایبی هستند. یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه‌ای انجام شده، نشان می‌دهد که رابطه لفظ و معنا پس از وضع واضع امری ذاتی است. شاهد بر درستی این نظریه، ترتب آثار واقعی مطلوب و نامطلوب بر الفاظ است، بدون این‌که لازم باشد واضع نسبت از نسبت ذاتی لفظ و معنا آگاه باشد.رابطه لفظ و معنا یکی از مباحث زبان‌شناسی است که کشف حقیقت آن نتایج مهمی در استنباط فقهی دارد. اصولیون در بخش مباحث الفاظ به این موضوع پرداخته‌اند. براساس اعتباری بودن رابطه لفظ و معنا سه وضعیت قابل تصور است: وضع، تعهد و اقتران. هریک از این نظریه‌ها دارای مزایا و معایبی هستند. یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه‌ای انجام شده، نشان می‌دهد که رابطه لفظ و معنا پس از وضع واضع امری ذاتی است. شاهد بر درستی این نظریه، ترتب آثار واقعی مطلوب و نامطلوب بر الفاظ است، بدون این‌که لازم باشد واضع نسبت از نسبت ذاتی لفظ و معنا آگاه باشد

the theory of essentiality of the relationship between words and meanings and its impact on jurisprudential proposition

the relationship between words and meanings is one of the topics of linguistics, and discovering the reality of such a relationship can lead to very important results in jurisprudence. the uṣūlīs (scholars of principles of jurisprudence) have dealt with this issue in the section on words discourses. there are three categories to be considered according to the validity of the relationship between words and meanings: devising, commitment and conjunction. each one of these theories has their advantages and disadvantages. the findings of this research, which was carried out with a descriptive analytical method and with reference to library sources, show that the relationship between words and meanings after being devised by the deviser is an inherent matter. the proof of the correctness of this theory is prompting of real favorable and unfavorable effects on words, without the need for the deviser to be aware of the inherent relationship between the words and the meanings.