واکاوی عرفان کیهانی از منظر فریقین

در دنیای کنونی، برای مقابله با دین و اسلام و از طرفی در اثر رسیدن دنیای غرب به بن بست و احساس خلا معنویت، عرفان‌های نوظهور فراوانی ظهور کردند تا از سویی به این واسطه متدینان را از دین و مذهب دور سازند و از سوی دیگر احساس خلا معنویت در غرب را پاسخ گویند که یکی از آن، عرفان کیهانی است. بنابراین باید بحث نمود که هر یک از تصدّی‌گری و ترویج مکتب عرفان حلقه، جذب شدن و پیوستن به عرفان حلقه و نشر و حفظ و مطالعه آثار عرفان کیهانی از نظر فقهی چه حکمی دارد؟مکتب عرفان کیهانی و یا عرفان حلقه در دهه هشتاد در ایران راه‌اندازی شد و به همین جهت تاکنون پیرامون بررسی فقهی آن چندان بحث نشده است و می‌طلبد پیرامون حکم هر یک از حفظ و نشر و چاپ آثار و جذب شدن به چنین مکتبی و همچنین ترویج آن بحث گردد که تصدی گری و ترویج مکتب عرفان کیهانی، به دلیل حرمت بدعت و تشریع و قاعده نفی سبیل، حرام است و جذب شده و پیوستن به عرفان حلقه نیز حرام است و سه دلیل: قاعده حرمت تشبه به کفار، ادله لزوم کسب اعتقادات صحیح و ادله لزوم کسب رفتارهای صحیح، بیانگر حرمت آن است. همان‌گونه که قاعده حرمت حفظ کتب ضاله، هر گونه حفظ و نشر و مطالعه آثار عرفان کیهانی را حرام می‌شمارد.

The initial ruling of polygamy from the perspective of Imami jurisprudence

The issue of polygamy is one of the signature rulings that has been recognized in the Islamic legal system. The phenomenon of polygamy is one of the topics that has received a lot of attention from social thinkers in the last century. The purpose of the present study is to study the jurisprudence of the initial ruling on polygamy. For this purpose, firsthand jurisprudential sources were carefully reviewed. Findings were compared and analyzed by library and descriptiveanalytical methods. And the following results were obtained: Although the principle of permitting polygamy is based on conclusive evidence agreed upon by all Islamic religions, but there is a serious question about the specificity of this ruling. Popular among the forerunners is the claim of consensus on the permissibility of polygamy and the acceptance of contentment with a woman in the principle of Shari’a apart from the status of individuals and different circumstances. Therefore, the ruling on polygamy in itself is abaha according to the Shari’a, and with the proposition of conditions, polygamy is recommended, disliked, and possibly forbidden.