نقد تطبیقی مفهوم خشیت در آیه 80 سوره کهف براساس ترجمه های فارسی و انگلیسی و آثار فقهی آن

ترجمه قرآن به زبان‌های مختلف برای فهم معارف آن، مشروط به رعایت آداب ترجمه،  لازم و مجاز است. برای ارائه ترجمه دقیق، آشنایی با دانش‌های کلام، فقه، علوم قرآنی، تفسیر و ادبیات عرب و علوم ادبی و اسلامی دیگری ضروری است. از آنجا که بین ترجمه قرآن و احکام فقهی رابطه تنگاتنگ و متقابل وجود دارد، بایستی مترجم در گزینش الفاظ و یافتن واژگان و ترکیبات زبان مقصد، دقت داشته باشد و به بار مفهومی الفاظ توجه نماید تا بتواند هرچه بهتر مراد آیات را همانگونه که مقصود خداوند بوده است، منعکس کند. اشتراک لفظی یکی از شایع‌ترین اسباب اجمال است. مترجم بایستی در معادل سازی واژگان مشترک لفظی با توجه به قرائن متصل، سیاق و قرائن لفظی برون‌بافت آیات، از بین چند معنای مشترک در لفظ، معنای صحیح را برگزیند. یکی از واژگان مشترک لفظی «خشیت» است که متبادر کننده دو معنای متضاد شک و یقین است.  در صورت انتخاب واژگانی در ازاء واژه خشیت که تداعی‌گر معنای شک هستند، شائبه‌هایی مانند عقاب پیش از ارتکاب جرم که عقلا و شرعا قبیح است ایجاد می‌شود. این پژوهش با بررسی و نقد 53 ترجمه فارسی و 10 ترجمه انگلیسی قرآن از آیه 80 سوره کهف که درباره تاویل قتل نوجوانی به دست حضرت خضر(ع) است، ضمن ذکر دیدگاه مفسران، نشان داده است که کدامیک از معانی خشیت در این آیه، صحیح است و اینکه اکثر مترجمان در ترجمه این واژه، دقت لازم را نداشته‌اند.

A Comparative Review of Persian and English Translation of Verse 80 of Sura Kahf with an Emphasis on the Word “Khashiat” and its Jurisprudential Impacts

One of the fundamental rights of consumers in relation to vendors of manufactured goods is the right to cancel a transaction or sue for exhibitory action, i.e. claim damages, in case the merchandise is defective. Therefore, in case the actual merchandise to be sold is not seen in a transaction (Kolli Felzammeh),and the supplied merchandise is proved to be defective, the customer is entitled to a replacement. Moreover, if the defective merchandise or service causes a harm to the consumer because of the said defect, the injured party is entitled to ask for compensation. Such a legal action would of course be contingent upon proof of defect. In the Iranian Civil Law, based on Imamie School, the merchandise is assumed to be in a condition of integrity at the time of the agreement. In case of a conflict, this principle requires the customer to be the claimant and the vendor to be the denier. Accordingly, the customer is required to prove that the merchandise was defective at the time of the agreement and that it belonged to the vendor. In line with contemporaneous situations and advanced legal systems, the Iranian Consumer Rights Protection Act (CRPA) of 2009 intends to restrict the Principle of Integrity of Merchandise. In the relationship between suppliers and Consumer; the contract does not presume the integrity of the merchandise. Rather, the statutory presumption is that the merchandise is defective, and it is the vendor who must prove the contrary, and the integrity of the merchandise.