من نیز خداناباور (بودم)تغییر قوای شناختی ساحران در ایمان آوردن به حضرت موسی (ع)بررسی امکان معرفت زایی تجربه ی دینی ناظر به تصحیح حضرت الخیال در معجزه ازخلال اندیشه ی ابن عربی در فتوحات مکیه و فصوص الحکم
|
|
|
DOR
|
20.1001.2.9920127932.1399.1.1.105.5
|
نویسنده
|
ادبی محمدجواد
|
منبع
|
همايش بينالمللي «عقلانيت، خداباوري و خداناباوري» - 1399 - دوره : 1 - همایش بین المللی «عقلانیت، خداباوری و خداناباوری» - کد همایش: 99201-27932
|
چکیده
|
ماهیت فوق عادی پدیده های معجزه آمیز ،بینه ای برای تایید وجود خداست که نوعی مداخله و تصرف الوهیِ خدای حی یا حتی بالاتر، فعل مستقیم وی را نشان می دهد.از سویی باور به معجزه و توانایی انجام آن ،بینه ای برای تایید ماهیت الاهی اعمال انبیاء نیزمی باشد و وقوع برخی معجزات ،آنچنان پر اهمیت است که برای اثبات دین مورد نظر حیاتی و ضروری به شمار میرود. فرد خداناباور ، میتواند معجزه ناباور نیز باشد چرا که مداخله ی الوهی از نظر او در فعل و انفعالات علّی بی معنی است و تصدیق دخالت یک نیروی مافوق طبیعی، غیر معقول به نظر می رسد مگر آنکه در قوای شناختی فرد خداناباور تغییری حاصل آید .در این میان تجربه ی دینی در ساختار استنتاج خود و ایجاد باور معرفت شناسانه به یک حضور نا متناهی ،می تواند مستقل از برهان وجودی ، برهان وجوب و امکان و برهان اتقان صنع به نحوی عمل کند که الگوی دینی کارا ومعتنابهی عرضه نماید تا چهره گشایی جدیدی در جهت سرو سامان دادن به زندگی خداباورانه را فراهم کند . ابن عربی در فتوحات مکیه معتقد است از حواس پنج گانه ظاهری چشمه های حکمت می جوشد و (جوامع کلم) بروز می یابد که بر این اساس این حواس ، معینِ حواس باطنی نیز می باشند . وی در این میان به (حضرت الخیال) می پردازد آنهم به عنوان موقعیتی که درآن شناخت باطنی رخ می دهد و شناخت ظاهری و حسی را تصحیح می کند. وی با توجه به آنکه حضرت موسی (ع) را در فصوص الحکم دارای (مجموع ارواح کثیره و قوای فعّاله) می شناسد در داستان موسی وساحران، تجربه ی دینی ساحران را در تبیین منسجمی که موجب باور به واقعیت الوهی در آن شرایط عجیب شده و خداباور شدن آنها را موجب گردیده بواسطه ی تصحیح کارکرد حضرت الخیالی می داند که حضرت موسی آنرا راهبری نموده ،چرا که قدرت اقناع تجربه ی دینی بواسطه ی تصحیح حضرت الخیال ،ساحران را به واقیعت قدسی چنان نزدیک می کند که در پی شکنجه فرعون و قطع اعضاء خود از خداباوریشان دست نمی کشند و ندا در می دهند که: (آمنّا برب هارون و موسی). این مقاله در پی تبیین پدیده ی معجزه در ساحت تجربه دینی ساحران خداناباور و امکان معرفت زایی آن بواسطه ی تصحیح قوای شناخت با اتکاء به کارکرد حضرت الخیال است که نقش حضرت موسی را در این فرآیند نیز بررسی می کند .
|
کلیدواژه
|
معجزه ,خداناباوری ,حضرت الخیال ,معرفت زایی تجربه ی دینی ,شناخت باطنی ,حضرت موسی
|
آدرس
|
دانشگاه شهید مطهری, ایران
|
|
|
|
|
|
|