بررسی همتایی طرفین اختلاف‌ظر درباره وجود خدا: عدم احراز همتایی

وجود اختلاف‌نظرِ غیرقابل انکار درباره‌ی وجود خداوند، ما را با این پرسش رو‌به‌رو می‌سازد که آیا وجود چنین اختلاف‌نظری، توجیه و معقولیت باور به خدا را کاهش می‌دهد؟. تقلیل‌گرایان در معرفت‌شناسی اختلاف‌نظر، عمدتاً با ارجاع به موارد شهودی نظیر مورد رستوران استدلال می‌کنند که بروز اختلاف‌نظر بین همتایان معرفتی از آنجاکه نشان‌دهنده امکان خطا در توجیه است، به کاهش توجیه و معقولیت باورهای‌ طرفین اختلاف‌نظر می‌انجامد. بدین‌ترتیب، بررسی همتا‌یی طرفین اختلاف‌نظر درباره خدا، به یک مسئله‌ی جدی مبدل می‌گردد. مقاله‌ی پیش‌رو، به‌دنبال بررسی همتایی طرفین این اختلاف‌نظر است. نخست، استدلال فردریک چو در نفی همتایی طرفین اختلاف‌نظر را توضیح می‌دهم که با انگشت گذاشتن بر تفاوت‌ در روش-شناسی‌های طرفین، نفیِ همتایی را نتیجه می‌گیرد. در نقد چو خواهم گفت که چنین نیست که صرف اتکا بر وجود تفاوت‌های عمده، الزاماً، نفی همتایی را نتیجه دهد. زیرا مطابق تلقی مقبول و شهودی‌تر از مفهوم همتایی، طرفین اختلاف‌نظر، علی‌رغم داشتن تفاوت‌های عمده‌، همچنان ممکن است همتای یکدیگر باقی بمانند. با وجود این اشکال در نتیجه‌گیری استدلال چو، نمیتوان به هیچ وجه منکر تفاوت‌های روش‌شناسانه‌ای بود که چو بر آن‌ها انگشت می‌گذارد. لذا، تقلیل‌گرا برای برای دفاع از موضع تقلیل‌گرایی در مورد اختلاف-نظر در باره‌ی خدا، باید نشان دهد که طرفین علی‌رغم وجود چنین تفاوت‌هایی، همتا هستند. سپس، به مقاله جیمز کرفت می‌پردازم که در پاسخ به چو و به نفع همتایی طرفین استدلال می‌کند. کرفت سعی دارد با برگرداندن تفاوت‌های عمده‌ی طرفین اختلاف‌نظر به زمینه‌های معرفتی مشترک، همتایی طرفین را در نسبت با زمینه‌ی مشترک نتیجه بگیرد. در نقد کرفت استدلال خواهم کرد که زمینه‌ی مشترک مورد ارجاعش، کفایت لازم برای احراز همتایی را ندارد، زیرا با ارجاع به آن، امکان خطای جدی (در نسبت با موارد شهودیِ مورد ارجاع تقلیل‌گرایان) نشان داده نمی‌شود؛ همچنین، ازآنجاکه امکان خطا نشان داده نمی‌شود، نتیجه می‌گیرم که کرفت نتوانسته همتایی را نشان دهد. لذا، آخرسر نتیجه می‌گیرم که، چنانچه طرفین اختلاف‌نظر درباره وجود خدا از روش‌شناسی‌های متفاوتی استفاده کنند، آگاهی از اختلاف‌نظر تاثیری جدی در کاهش توجیه و معقولیت باور طرفین ندارد.