بررسی برهمکنش لیزر و نانو ذرات دی سولفید مولیبدن با هدف افزایش کارآیی داربست های مهندسی بافت

با توجه به اثرات بسیار خوب داربست‌های زیست‌تخریب‌پذیر در مهندسی بافت، انتظار می‌رود که با استفاده از نانو ذرات در این داربست ها و سپس تابش لیزر و بررسی میزان جذب لیزری نانو ذرات، خاصیت ضدمیکروبی آن‌ها در اثر جذب میزان بالای نور لیزر و گرمای تولید شده در محل زخم بهبود یابد. از آنجایی که نسبت سطح به حجم مواد در ابعاد نانو افزایش چشم‌گیری می‌یابد، استفاده از نانوذرات در ساخت داربست‌های مهندسی بافت با هدف پانسمان زخم های سوختگی، کارآیی میزان جذب لیزر توسط مواد تشکیل دهنده‌ی داربست را بسیار افزایش می‌دهد و با افزایش میزان جذب لیزری و تبدیل اثر تابش به گرمای موضعی، در ضدعفونی کردن محل زخم و همچنین کمک به روند بهبود زخم اثر قابل توجهی خواهد داشت. نانوذرات دی سولفید مولیبدن را می‌توان به عنوان یک عامل فوتوترمال موثر در مهندسی بافت معرفی کرد.

Investigation of the interaction between laser and molybdenum disulfide nanoparticles with the aim of increasing the efficiency of tissue engineering scaffolds

Due to the very good effects of biodegradable scaffolds in tissue engineering, it is expected that by using nanoparticles in these scaffolds and then laser irradiation and laser absorption of nanoparticles, their antimicrobial properties due to high absorption of laser light and heat generated Heal at the wound site. Since the surface-to-volume ratio of materials in nano-dimensions increases significantly, the use of nanoparticles in the fabrication of tissue engineering scaffolds for dressing burn wounds greatly increases the efficiency of laser adsorption by scaffold ingredients. Converting the effect of radiation to local heat will have a significant effect on disinfecting the wound and also helping the wound healing process. Molybdenum disulfide nanoparticles can be introduced as an effective photothermal agent in tissue engineering.