اثر پلاسمای تخلیه تابان آرگون بر کارایی و مورفولوژی سطحی تیتانیوم دی اکسید و بررسی آن در حذف رنگینه از محلول های آبی

پلاسما به عنوان حالت چهارم ماده، در بخش های مختلف صنعتی و آزمایشگاهی به کار گرفته می شود. تخریب آلاینده های رنگی و تبدیل آن ها به محصولات کم خطر و ساده، در صنعت نساجی و رنگرزی بسیار با اهمیت است. تیتانیوم دی اکسید، از جمله فوتوکاتالیست های موثر در از بین بردن آلاینده های رنگی محسوب می شود؛ در این کار تجربی، نانوذرات تیتانیوم دی اکسید به طور مستقیم در معرض پلاسمای تخلیه تابان آرگون قرار گرفته‌اند و تغییرات حاصل از تابش پلاسما بر کارایی و مورفولوژی سطحی این فوتوکاتالیست مورد بررسی قرار گرفته است. با بررسی طیف جذبی و تغییرات غلظت رنگینه در فواصل زمانی متفاوت مشاهده شد که کاهش در غلظت رنگینه، در حضور نانوذرات تیتانیوم دی اکسید اصلاح شده توسط پلاسمای آرگون با بازدهی بیشتری انجام شده و در مدت زمان کمتری نسبت به نمونه ی بدون پلاسمایی آن موفق به حذف کامل رنگینه از محلول آبی شده است.

The effect of Argon glow discharge Plasma on performance and morphology of Titanium Dioxide and discussing on textile dye removal from aqueous solutions

Plasma as fourth state of matter, is using in different industrial and lab parts. Destruction of coloured effluents and convert them to simple and harmless product industry is too important. There are different ways to destroy available pollutants in aqueous solution. In recent years using of semi-conductor photocatalysts such as Titanium dioxide gets particular importance in removing these pollutants through different procedures like Plasma treatments. TiO2 is one of the most important photo-catalyst due to it’s particular properties. Up to now, there are a lot of chemical and physical methods that carried out on surface treatment of catalysts, but due to their high cost operation and low efficiency, some alternative techniques must be used. The aim of this paper is to surface treatment of TiO2 particles with Argon glow discharge plasma and discussing on it’s ability to eliminate dye from aqueous solution under different plasma conditions. Then, the photodegradation efficiency of treated TiO2 were measured and compared with untreated one.