جایگاه آمریکا و ساختار نظام بین‌الملل در جهان پساهژمون بر اساس مدل شش‌ضلعی قدرت

مقاله حاضر بر آن است تا با ارائه دو مدل «شش‌ضلعی قدرت» و «نظام بین الملل منظومه ای»، به تبیین این پرسش بپردازد که «جایگاه آمریکا و ساختار نظام بین‌الملل در جهان پساهژمون، چگونه خواهد بود؟». شاخصه های قدرت در جهان پساهژمون، بر اساس مدل «شش‌ضلعی قدرت» عبارت‌اند از 1. قدرت اقتصادی دانش بنیان 2. نظام سلامت و دارویی پیشرفته 3. نفوذ در حوزه های سایبری، مجازی و ارز دیجیتالی 4. نفوذ ژئوپولتیکی 5. قدرت گفتمانی و ایده ای و 6. قدرت نظامی دانش بنیان. تحلیل در چارچوب مولفه‌های مذکور، مبین این نتیجه گیری است که تعدد و پیچیدگی وجوه قدرت در جهان پساهژمون، عدم تجمیع انحصاری آن نزد یک ابرقدرت و تسهیمش میان چندین ابرقدرت را ایجاب خواهد نمود که این امر، به‌منزله افول جایگاه هژمونیک آمریکا و تنزل جایگاه ثبات دهنده آن است که به منظومه ای شدن نظام بین‌الملل خواهد انجامید.منظومه ای شدن نظام بین‌الملل موجب می گردد که هر یک از قدرت ها، به انحصار یک یا چند رئوس از شش‌ضلعی قدرت بپردازند و با ایجاد گرانش قدرت، چندین کشور را به سمت خود جذب نموده و منظومه‌های چندگانه ای را در نظام بین‌الملل تشکیل دهند. کشورهایی که در مرکز منظومه ها قرار دارند، بر سر انحصار رئوس بیشتری از شش ضلعی قدرت و ایجاد گرانش بیشتر برای جذب کشورها و بزرگ کردن منظومه خود با یکدیگر، به رقابت خواهند پرداخت. در هر یک از منظومه ها یک یا چند گره قدرت وجود خواهد داشت که مسئول عرضه و تامین کالاهای عمومی و ضروری، به دو صورت درون منظومه ای و برون منظومه ای خواهند بود. ماحصل چنین ساختار منظومه ای نظام بین‌الملل در عصر پساهژمون، سیالیت مرزهای جغرافیایی به مرکزیت گرانش رئوس قدرت خواهد بود