تنش و منازعه در روابط ایران و آمریکا پس از انقلاب اسلامی از منظر نظریه ثبات هژمونیک
|
|
|
|
|
DOR
|
20.1001.2.9920099920.1399.1.1.20.4
|
|
نویسنده
|
استوار مجتبی ,استوار مجید استوار ,نعیمی علی‌اصغر
|
|
منبع
|
همايش بين المللي افول آمريكا - 1399 - دوره : 1 - اولین دوره همایش بین المللی افول آمریکا - کد همایش: 99200-99920
|
|
چکیده
|
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357، ایران از یک متحد استراتژیک به رقیب منطقه ای و دشمنی استراتژیک برای آمریکا تبدیل شد. این امر باعث شد تا آمریکا با استفاده از قدرت هژمونیک خود، به دو راهبرد کلی اعمال تحریم ها و سیاست تغییر رفتار ایران روی آورد. به همین منظور، در این پژوهش از طریق نظریه ثبات هژمونیک با استفاده از روش تحقیق تحلیلی-تبیینی و با ارائه این فرضیه که هژمونی و دغدغه‌های جهانی آمریکا در تقابل با داعیه‌ها و هژمونی منطقه‌ای ایران و ماهیت انقلابی و هویت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران قرار می‌گیرد؛ به دنبال پاسخ‌گویی به این پرسش هستیم که چرا پس از انقلاب اسلامی، رابطه آمریکا و ایران، همواره شاهد تنش و منازعه بوده است؟ از منظر نظریه ثبات هژمونیک، می‌توان گفت مشکل اصلی در روابط بین ایران و آمریکا، تفاوت‌های عمیق هویتی بین این دو کشور یا به عبارتی رفتار سلطه گری آمریکا و سلطه ستیزی ایران است؛ بنابراین تا زمانی که ایران و آمریکا اعمال تغییرات در مواضع رفتاری خود را به معنی تغییر در باورهای ایدئولوژیک حاکمیتی خودشان بدانند، این روابط، همچنان به‌صورت خصمانه باقی مانده و به حالت عادی برنمی گردد.
|
|
کلیدواژه
|
آمریکا ,ثبات هژمونیک ,ایران ,سیاست خارجی منازعه
|
|
آدرس
|
دانشگاه علم و صنعت, ایران, دانشگاه علم و صنعت, ایران, دانشگاه علم و صنعت, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|