خوانش انتقادی مناظره افول گرایی و بازسازی در پایان عصر آمریکایی

افول و بازسازی، دو کلیدواژه مهم در مناظره موافقان و مخالفان پایان عصر آمریکایی است. از دیدگاه موافقان افول، ایالات‌متحده آمریکا در نظام بین‌الملل به دلایل مختلفی ازجمله تضعیف قدرت نسبی، اراده ملی و پذیرش بین‌المللی، به‌عنوان سه شاخص هژمونی در سیاست بین‌الملل، منطق افول و صعود قدرت‌های بزرگ، کاهش نسبی توان اقتصادی آمریکا و مشکلات بنیادین اقتصادی و اجتماعی داخلی این کشور، دوره افول ابرقدرتی در جهان را پشت سر می‌گذراند و باید از دوره پساهژمون سخن گفت. از سوی دیگر، دیدگاه طرفداران بازسازی با تکیه بر اختلاف فاحش قدرت اقتصادی، نظامی و تکنولوژیک آمریکا با سایر قدرت‌های بزرگ، توانمندی ویژه آمریکا در احیای قدرت خویش و تجربه چرخه‌های افول و بازسازی در تاریخ هژمونی آمریکا، شرایط کنونی را صرفاً نشانگر دوره گذار و تداوم عصر آمریکایی در نظام بین‌الملل می‌داند. این مقاله تلاش دارد تا با تمرکز بر این سوال که تضعیف شاخصه‌های قدرت سخت‌افزاری و نرم‌افزاری آمریکا، چه چشم‌اندازی از افول یا تجدید حیات مولفه‌های قدرت این کشور را نشان می‌دهد، به بررسی انتقادی استدلال‌های دو دیدگاه افول، بازسازی و چشم‌انداز عصر آمریکایی بپردازد. یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته، نشان می‌دهد که برخلاف تجربه چرخه‌های افول و بازسازی در تاریخ هژمونی آمریکا در نظام بین‌الملل و دیدگاه اندیشمندانی چون هانتینگتون، برژینسکی و نای، ایالات‌متحده فاقد توان بازسازی هژمونی خود بوده و به افول غیرقابل‌بازگشت و آغاز عصر پساآمریکایی وارد شده است.