الزامات راهبردی خروج ایالات‌متحده آمریکا از منطقه غرب آسیا

از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، تعارضات راهبردی ایران و آمریکا در مناطق مختلف ازجمله منطقه غرب آسیا، آغاز و در هر مرحله از رشد انقلاب اسلامی و گسترش حوزه نفوذ ایران در منطقه پیرامونی، پیچیده‎تر و جدی‎تر شدند. در ابتدای این تنش‌ها، آمریکا از طریق شکل‏دهی به جنگ تحمیلی، اعمال تحریم‏ها، فشارهای دیپلماتیک، اقتصادی یا کمک به گروه‎های معارض، تلاش ‏‏کرد تا جمهوری اسلامی را تضعیف و فاکتور قدرت منطقه‎ای ایران را کم‎اهمیت کند؛ اما تلاش‏های ایران در منطقه غرب آسیا، در جهت شکل‎دهی به نظم و امنیت بومی، منجر به انسجام‏بخشیِ محور مقاومت شد که درنتیجه آن، مجموعه‎ای از بازیگران هم‌فکر و همسو، بخشی از منافع آمریکا را در غرب آسیا دچار چالش کردند. پس از شکل‎گیری موج‎های اول و دوم بیداری اسلامی در منطقه و به دنبال آن، شکل‎گیری گروه‎های تکفیری برای باز موازنه علیه محور مقاومت عمدتاً از سوی آمریکا، در عمل، شاهد شکل‏گیری ائتلافی منسجم‎تر در بین محور مقاومت بوده‎ایم که نتیجه آن، اعمال فشار به ایالات‌متحده آمریکا در ابعاد مختلف و با هدف خروج این کشور از منطقه غرب آسیا بوده است. استراتژی خروج آمریکا از منطقه به‎طور مشخص، پس از ترور سردار حاج قاسم سلیمانی- سردار مقاومت- از سوی آمریکا و با تاکیدات مقام معظم رهبری (مدظله) رقم خورد. در همین راستا، پژوهش حاضر تلاش دارد تا این پرسش اساسی را موردبررسی و تدقیق قرار دهد که «راهبرد جمهوری اسلامی ایران برای خروج آمریکا از منطقه غرب آسیا، باید دارای چه الزاماتی باشد و اقدامات آن در چه ابعاد و حوزه‏هایی صورت گیرد؟»، در این چارچوب، با بهره‎گیری از نظریه حکمرانی منطقه‌ای و روش‎های توصیفی- تحلیلی به این گزاره خواهیم رسید که الزامات راهبردی خروج آمریکا از منطقه غرب آسیا، شامل شبکه‌سازی و ایجاد پیوندهای اقتصادی وسیع در سطح منطقه، استراتژی دریایی فعال، ارتقاء و گسترش برنامه های موشکی، ایجاد جنگ شناختی علیه آمریکا با استفاده از ظرفیت گروه‎های ضد جنگ در داخل و خارج این کشور، بهره‎گیری از جنبش‏های ضدآمریکایی در خارج ایالات‌متحده و ایجاد پیوندهای چندجانبه‎ با بازیگران ضدهژمون در منطقه غرب آسیا، به‎ویژه چین و روسیه است. بدین ترتیب، کنش‎های راهبردی برای خروج آمریکا از منطقه غرب آسیا، باید به‌صورت هیبریدی (ترکیبی) و در سطوح مختلف- داخلی (داخل آمریکا)، منطقه‎ای (غرب آسیا) و بین‎المللی (در سطح بازیگران ضدهژمون)- صورت گیرد.