سیاست خارجی جدید آمریکا؛ افول از جایگاه ابرقدرت به جایگاه قدرت بزرگ

سیاست خارجی به‌خصوص در حوزه اعمالی یکی از نشانه‌ها و نمودهای میزان قدرت و جایگاه هر بازیگری در ساختار نظام بین‌الملل است زیرا عموماً بر اساس مقدورات، ظرفیت‌ها، محذورات و محدودیت‌های داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی اتخاذ می‌شود. این مقاله در تلاش است تا به بررسی جایگاه ایالات‌متحده آمریکا به‌عنوان یک ابرقدرت در ساختار نظام بین‌الملل از طریق تحلیل کنش‌ها و واکنش‌ها، جهت‌گیری‌ها، سوء گیری‌های سیاست خارجی جدید این کشور بپردازد. در این راستا تلاش شده تا با استفاده از گزاره‌ها و مفاهیم برگرفته از نظریات موجود روابط بین‌الملل و سیاست خارجی که در تبیین جایگاه بازیگران در سلسله‌مراتب قدرت در ساختار نظام بین‌الملل پرداخته است، الزامات و مولفه‌های یک ابرقدرت را استحصال کرد و با مقایسه سیاست خارجی جدید ایالات‌متحده آمریکا به بررسی جایگاه جدید این کشور در ساختار نظام بین‌الملل پرداخت. با نگاهی به سیاست خارجی ایالات‌متحده آمریکا چه در حوزه اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت و چه در حوزه اعمال و اقدام، همچون اقدامات ضد نهادی، کاهش توان اجماع سازی بین‌المللی از طریق اقناع‌سازی، کاهش گزینه‌های پیش رو، افزایش انفعال در پرونده‌های مهم منطقه‌ای و بین‌المللی تاثیرگذار بر موازنه قوا، شاهد تحولاتی هستیم که نشان از افول جایگاه این کشور در ساختار نظام بین‌الملل از یک ابرقدرت نظام ساز و هژمون، به جایگاه یک قدرت بزرگ جهانی است.