تاثیر فلسفۀ افلاطون بر مساله جاودانگی نفس از نگاه توماس آکویناس

توماس آکویناس یکی از بارزترین چهره‌های فلسفۀ قرون‌ وسطی در اثبات عقلی آموزه‌های مسیحیت است. وی با اصل قرار دادن تعریف ارسطو از نفس و تاکید بر وحدت آن و بدن سعی در اثبات جاودانگی مسیحی می‌کند و به‌طور صریح دیدگاه دوگانه افلاطون را در این زمینه رد می‌کند؛ اما وی در طی اثبات فلسفی جاودانگی-مطابق با ایمان مسیحی- با مسائلی روبه‌رو می‌شود که به‌ناچار تحت تاثیر اندیشه افلاطونی قرار می‌گیرد که از جمله آن‌ها می‌توان به رابطه نفس و بدن و تشخص فرد -خصوصاً پس از مرگ- و همچنین دست یافتن به معرفت کامل به هنگام جدایی نفس از بدن اشاره کرد. بررسی نگاه آکویناس در این مسائل، بیانگر متاثر شدن مسائل فلسفی از آموزه‌های مسیحت و پیدایش فلسفۀ مسیحی در قرون ‌وسطی است که در آن، آموزه‌های ارسطو و افلاطون صرفاً بیان و تعلیم نمی‌شود، بلکه مبانی فلسفی جدیدی در راستای اثبات ایمان مسیحی مانند اعتقاد به معاد جسمانی بیان و از آن دفاع می‌شود.