بررسی نقش توامان «اصل خداباوری» و «اصل جاودانگی انسان» در تامین معنای زندگی از منظر قرآن کریم

معنای زندگی از دغدغه‌های فکری انسان معاصر و از مهم‌ترین مسائل مطرح در فلسفه دین است. معنای زندگی چیست و آیا تامین چنین معنایی در حیات طبیعی انسان امکان‌پذیر است یا اینکه برای معنادار‌شدن زندگی انسان در دنیا باورمندی به شروط مابعدالطبیعی نیز لازم است؟ در پاسخ، متفکران با رویکردهای مختلف تلاش کرده‌اند در تامین معنا برای زندگی دنیایی انسان پاسخ‌هایی فراهم آورند. یکی از پاسخ‌های قابل اعتنا به این مسئله، توجه به شرط لازم جاودانگی انسان است که در این مقاله تلاش خواهد شد این مفهوم در پرتو تعالیم قرآنی بررسی گردد. نتیجه آنکه اصل جاودانگی انسان تنها یک شرط لازم در تامین معنای زندگی انسان است و این اصل در کنار شرط لازم دیگر، یعنی اصل خدامحوری (اعتقاد به جاودانگی انسان در ضمن بقای الهی) تعریف واقعی می‌یابد و بدون ایمان توامان به این دو اصل اساسی، زندگی انسان ‌همچنان بی‌معناخواهد بود.