مدیریت بافت جوانه گوشتی در اسب: گزارش یک مورد نادر

زخم و پارگی با درجات مختلف در سرتاسر بدن اسب پدیده‌ای معمول است که مدیریت این نوع جراحات، فشرده و پرهزینه هستند. زخم‌هایی که در ناحیه تنه ایجاد می‌شوند نسبت به زخم‌هایی که در قسمت انتهایی اندام حرکتی قرار دارند با سرعت بیشتری بهبود می‌یابند. در اسب مشکلاتی مانند عفونت زخم و تشکیل بیش از اندازه‌ی بافت جوانه گوشتی به ویژه در انتهای اندام حرکتی شایع می‌باشد. تشکیل بافت جوانه گوشتی بیش از حد، یکی از پیچیده‌ترین جنبه‌های مدیریت زخم در اسب می‌باشد. هنگامی که بافت جوانه گوشتی از حاشیه زخم بیرون می‌زند، با انقباض زخم و تشکیل بافت پوششی برروی آن تداخل ایجاد می-کند. بسیاری از مطالعات برداشت جراحی این توده‌ها را کارآمد‌ترین روش در درمان چنین ضایعاتی عنوان کرده‌اند. مادیانی 10 ساله از نژاد عرب با توده‌ای بسیار بزرگ در پای سمت چپ جهت درمان ارجاع داده شد. در تاریخچه وجود زخم‌های نکروزه و متعدد به دلیل مار گزیدگی 2 سال قبل در ناحیه و عدم رسیدگی مناسب در طی این مدت علت بروز این ضایعه تعیین شد. جهت درمان، پس از تزریق واکسن کزاز، با استفاده از دارو‌های زایلازین، دیازپام و کتامین بی‌هوشی عمومی القا گردید. برداشت توده‌ها با استفاده از برش با اسکالپل و در ادامه با قیچی انجام گرفت و با بانداژ فشاری خونریزی‌ها کنترل شد و پس از نمونه‌گیری به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال گردید و بافت جوانه گوشتی تایید شد. زخم‌ها هر 12 ساعت با نرمال سالین شستشو داده بعد از استفاده از ترکیب پمادهای نیتروفورازون و فنی توئین، بانداژ می‌شدند. با تزریق روزانه و داخل وریدی داروی فلونکسین مگلومین التهاب ناحیه جراحی کنترل شد. در نهایت علی‌رغم مدیریت ضعیف مالک در مراقبت از زخم بخصوص از هفته‌ی دوم جراحی به بعد که باعث تشکیل مجدد بافت جوانه گوشتی در بعضی نقاط ضایعه گردید، اما باز هم بهبود قابل توجه در بسیاری از نقاط از نظر کاهش میزان بافت و نیز تشکیل مجدد بافت پوششی مشاهده گردید.