متابولیسم کربوهیدرات‌ها و بیماری‌های متابولیکی در اسب

بدن اسب‌ها در درجه اول برای مصرف کربوهیدرات‌های علوفه‌ای قابل تخمیر تکامل یافته‌اند، اما جیره‌های غذایی علوفه‌ای به‌طور معمول با غلات غنی از نشاسته و قند تکمیل می‌شوند تا انرژی، پروتئین و ریزمغذی‌های مورد نیاز حیوان را فراهم کنند. نشاسته و قند برای عملکرد اسب‌ها مهم بوده، اما مصرف جیره‌های غذایی غنی از نشاسته ممکن است باعث اختلالات گوارشی و متابولیکی در اسب شود. به نظر می‌رسد که محدوده میزان قابلیت هضم پیش از ایلئومی نشاسته 35/0 تا 4/0 درصد اما بسته به منبع نشاسته کمتر نیز باشد. جذب قندهای ساده از روده کوچک با فعالیت و بیان دو دسته از پروتئین‌های حامل گلوکز محدود می‌شود که تحت تاثیر مصرف بیش از حد کربوهیدرات‌های قابل هیدرولیز قرار می‌گیرند اما ممکن است در واکنش به تغییرات ناگهانی جیره غذایی، آهسته عمل کرده و خطر مضاعفی را برای حیوان ایجاد کنند. سریع‌ترین تخمیر در زمان انباشت نشاسته یا در حضور فروکتان‌ها اتفاق می‌افتد. تخمیر سریع، تعادل میکروبی و ph سکوم و کولون را مختل کرده و به تکثیر گونه‌های لاکتوباسیلوس و تولید اسید کمک می‌کند و خطر ابتلا به کولیک و لامینایتیس را افزایش می‌دهد. علاوه بر اختلالات گوارشی، تغذیه کنسانتره‌های دانه‌ای غنی از کربوهیدرات‌های قابل هیدرولیز ممکن است خطر ابتلا به مقاومت انسولینی را افزایش دهد که با چاقی، لامینایتیس و بیماری‌های ارتوپدی مزمن و کوشینگ در اسب‌ها مرتبط می‌باشد. این غلظت آستانه مصرف نشاسته ممکن است نقطه شروعی برای صاحبان اسب، تولیدکنندگان خوراک و دامپزشکان باشد که ممکن است ادعا شود به اندازه کافی کم است تا خطر را در اسب های مقاوم به انسولین و حساس به اختلالات مرتبط با غلات کاهش دهد.