ارزیابی شیوع بیماری پیروپلاسموز اسبی در مناطق جنوبی استان آذربایجان غربی

پیروپلاسموز اسبی، یک بیماری بومی مناطق نیمه‌خشک جهان است که به عنوان یک تهدید بزرگ برای بهداشت و تجارت اسب و نیز ورزش سوارکاری محسوب می‌گردد. عامل پیروپلاسموز اسبی، تک‌یاخته‌های تیلریا اکویی و بابزیا کابالی می‌باشند که توسط کنه‌های خانواده ‌ایکسودیده منتقل می‌شوند. این بیماری در موارد حاد ممکن است سبب مرگ دام شود در حالی که موارد مزمن بیشتر بصورت کاهش اشتها، کم شدن تحرک و کاهش وزن بدن ظهور می‌یابند.با توجه به اهمیت و نقش تک‌سمیان در معیشت مردم منطقه مورد مطالعه و نیز تاثیر بیماری پیروپلاسموز بر سلامت این حیوانات، مطالعه حاضر به‌منظور ارزیابی شیوع این بیماری در شهرستان پیرانشهر انجام گرفت. در مطالعه حاضر، پس از انتخاب تصادفی 30 راس اسب به ظاهر سالم از نواحی مختلف شهرستان پیرانشهر، نمونه‌گیری خون از ورید وداج صورت گرفت. از نمونه خون هر حیوان یک گسترش روی لام تمیز تهیه گردید. پس از فیکس کردن و ارجاع به آزمایشگاه، نمونه‌ها با رنگ گیمسا رنگ آمیزی شدند. در نهایت هر کدام از نمونه‌ها، با استفاده از کلیدهای تشخیص موجود، به منظور بررسی حضور تیلریا اکویی و بابزیا کابالی زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج نشان داد که میزان شیوع پیروپلاسموز در میان حیوانات مورد مطالعه 3/23 درصد بود. با توجه به دقت پایین‌تر بررسی میکروسکوپی، انجام مطالعات سرولوژی و مولکولی برای تعیین دقیق میزان شیوع این بیماری در منطقه مورد مطالعه پیشنهاد می‌گردد. همچنین بررسی کامل اسب‌های مناطق آندمیک از لحاظ وجود کنه، شناسایی اسب‌های آلوده با استفاده از روش‌های تشخیصی کارآمد و جلوگیری از ورود آن‌ها به مناطق در معرض خطر، استفاده از کنه‌کش‌ها و حذف تماس بین کنه و اسب‌ها از روش‌های معمول در پیشگیری از بیماری می‌باشد.