تلقیح مصنوعی اسب با میزان دوز کم اسپرم

مقدمه: تاریخچه تلقیح مصنوعی اسب به سال 1322 میلادی بر می‌گردد. از این مقطع زمانی به بعد همزمان با فعالیت والتر هیپ، تلقیح مصنوعی اسب توسعه پیدا کرد و مزایای آن مانند: حذف جابجایی مادیان و نریان ها، تهیه شناسنامه تولیدمثلی دقیق، پیشگیری از بیماری های تولیدمثلی، امکان ارزیابی کیفیت اسپرم پیش از انجام تلقیح، امکان بارور کردن چند مادیان از یک مایع انزالی واحد، انتقال اسپرم به مناطق مختلف، مورد شناسایی قرار گرفت. به طور کلی برای باروری و تلقیح مصنوعی مادیان در سیکل تولید مثلی، بهتر است تلقیح مصنوعی بعد ازگذشت 1 الی 2 چرخه، انجام شود. با توجه به اهمیت تعداد اسپرم در تلقیح مادیان ها و همچنین ارزش اقتصادی اسپرم های باارزش از نژادهای خالص، لذا تلقیح با تعداد کم دوز اسپرم مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین توصیه عمومی در تلقیح مصنوعی این است که از حداقل تعداد اسپرم های ممکن برای تلقیح مصنوعی با مقدار 2*106 اسپرم متحرک استفاده کرد .برای تلقیح با دوز کمتر اسپرم ، استفاده از تلقیح مصنوعی با صورت داخل رحمی عمیق پیشنهاد شده است . برخی مطالعات نشان داده است که تلقیح مصنوعی با دستگاه سونوگرافی و یا تلقیح داخل رحمی از طریق رکتال با دوز 2*105 اسپرم تازه می تواند مفید باشد. برای استفاده حداقل اسپرم می توان از تعیین جنسیت اسپرم و استفاده از اسپرم اپیدیدیم استفاده کرد. معمولا برای کاهش تعداد اسپرم ها همانطور که گفته شد از روش جراحی رحم و تلقیح عمقی اسپرم به رحم مادیان استفاده می کنند. تلقیح با جراحی رحم می تواند دوز اسپرم را برای اسپرم تازه حدود1*106 و برای اسپرم منجمد و ذوب شده 3*106 کاهش دهد. در روش هیستراسکوپی، دوز کمی از مایع منی در قسمت قدامی شاخ رحم تخلیه می شود .این تزریق با سوند های کاتتر ساخت شرکت minitube آلمان و یا imv فرانسه انجام می پذیرد . این مطالعه نشان میدهد با وجود اینکه روش های هیستراسکوپی و تلقیح داخل رحمی برای اسپرم های منجمد و تازه و اپیدیدیمی در مادیان سالم کاربرد دارد ، با این وجود استفاده از این روش ها در مادیانی که مشکل ناباروی دارند هنوز جای سوال است .