مطالعه کالبد شناختی مهره محور در گور ایرانی (equus aemionus onager)

گور ایرانی به عنوان یکی از نمادهای حیات وحش ایران حیوانی است از راسته ی تک سمیان و تیره اسب سانان و زیر گونه ی گور خرآسیایی که زیستگاه این گونه دشت های مناطق استپی و بیابانی ایران می باشد و به علت در معرض انقراض بودن و عدم اطلاعات آناتومیکی لازم در رابطه با آن بر آن شدیم که مطالعاتی در رابطه با آناتومی بدن و از جمله مهره ی محور این حیوان انجام دهیم، بدین منظور از سه لاشه حیوان متعلق به اداره کل محیط زیست استفاده گردید. مهره های محور این لاشه ها جدا سازی و توسط روش های معمول در سالن تشریح تمیز، چربی گیری و سفید گردید.مطالعه بر روی مهره های محور نشاندهنده ی سطح مفصلی جلویی وسیعی می باشد که شامل یک دندان بزرگ برجسته و سطح زینی شکل وسیع که زیر دندان توسط بریدگی بزرگی به دو قسمت چپ و راست تقسیم شده است، همچنین سوراخ جانبی مهره در این حیوان تبدیل به بریدگی شده است. زائده شوکی بزرگ و برجسته می باشد و در لبه ی جلوئی آن توبرکل بزرگی دیده می شود. با توجه به نتایج بدست آمده می توان به این نکته اشاره کرد که آناتومی مهره ی محور در گور ایرانی برای هماهنگی و مقاومت بیشتر با شرایط سخت محیط زندگی دستخوش تغییراتی از جمله وسیع تر شدن انتهای جلوئی مهره جهت استحکام بیشتر اتصال به مهره ی اطلس و برجسته و بزرگ شدن سطوح اتصالی مهره با تاندون ها و لیگامنت ها می باشد که در نهایت قدرت و مقاومت بیشتری را به همراه دارد.