مروری بر استئوکندروزیس در اندام های حرکتی اسب.

استئوکندروزیس یک بیماری رایج و شایع ارتوپدی است که علت اصلی لنگش در اسب های جوان و ورزشکار است. این عارضه عموما باعث ایجاد طیفی از لنگش و کاهش عملکرد ورزشی در اسب میشود. استئوکندروزیس یا اختلال در رشد طبیعی غضروف، شایع ترین علت توان ضعیف ارتوپدی اسبان است. علائم بالینی ممکن است متفاوت باشد به صورت جزئی از تورم مفصلی شدید تا لنگش بالینی باشد. مکان‌های معمول رخداد این عارضه در مفاصل رانی-کشککی، رانی-درشت نی، تارس-ساق پا، شانه است البته این عارضه در مفاصل قلمی-بندانگشتی دست وپا نیز دیده می‌شود.این عارضه شیوع بالایی در نژادهای مختلف اسب دارد. وضعیت سلامت ارتوپدی یک اسب، که از نظر رادیوگرافی مشخص می‌شود، اغلب به عنوان شاخصی برای عملکرد آیند‌ه‌ی ورزشی اسب در نظر گرفته می‌شود.رادیوگرافی پرکاربردترین ابزار تشخیصی استئوکندروزیس است. اهمیت استئوکندروزیس در آینده ورزشی اسبها تا اندازه ای است که در بسیاری از کشورهای پیشرفته برنامه‌ریزیهای هدفمند و بودجه‌های فراوانی به منظور شناخت ابعاد مختلف آن، درمان، پیشگیری و آموزش پرورش‌دهندگان اسب اختصاص یافته است.،حتی وجود استئوکندروزیس موجب حذف اسب از چرخه تولید مثلی به دلیل نقش ژنتیک در رخداد آن خواهد شد. تعیین یک عامل مشخص به عنوان عامل اصلی این عارضه همچنان مورد بحث است و همین امر موجب پیچیدگی و دشواری پیشگیری آن شده است . اگرچه جراحی آرتروسکوپی رایج‌ترین درمان جهت فعالیتهای ورزشی و پیشگیری از بیماریهای دژنراتیو مفصل است ولی شرایط خاصی دارد که در غیر این صورت درمانهای نگهدارنده و محتاطانه توصیه میشود.