کاربرد امنیت زیستی برای حفاظت از اسب

   امنیت زیستی به معنای به کارگیری مجموعه اقداماتی پیشگیرانه و غیردرمانی است که در واحدهای پرورشی دام، طیور، آبزیان، مزارع کشاورزی و سایر مراکز نگهداری موجودات زنده صورت می­پذیرد تا از ورود احتمالی هرگونه عامل بیماری­زا یا هر موجود زنده حامل و ناقل به واحد جلوگیری کند. امنیت زیستی به سه سطح محیطی، عملیاتی و ساختاری تقسیم می­شود.برای اجرای امنیت زیستی مناسب در اسبداری ­ها باید راه­های پیشگیری از شیوع بیماری­های عفونی و هم­چنین محدود کردن و کنترل گسترش بیماری­های عفونی را دانست. محدود کردن گسترش بیماری­ها به وسیله واکسیناسیون، قرنطینه، محدود کردن پرسنل و بازدیدکنندگان، ضدعفونی کردن، مدیریت بستر و لوازم اسبداری و کنترل حشرات موذی انجام می­گیرد. با رعایت این اصل که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است کیفیت زندگی اسب­ها افزایش می­یابد و در هزینه درمان صرفه­ جویی می­شود.