کاربرد داروهای مخدر در بیهوشی اسب

بیهوشی عمومی در اسب همیشه چالش‌برانگیز بوده است، زیرا بسیاری از اختلالات فیزیولوژیک ناشی از بیهوشی عمومی و خوابانیدن، فقط منحصر به این‌گونه‌ی حیوانی است. مخاطرات بیهوشی عمومی در اسب، در مقایسه با دام‌های کوچک و انسان، بسیار بیش‌تر است. البته در بسیاری از اسب‌ها بازگشت از بیهوشی بدون هیچ حادثه‌ای انجام خواهد شد اما تعداد اسب‌هایی که دچار مشکل می‌شوند اندک نیست. اگرچه با استفاده از داروهای جدید، استفاده از وسایل مونیتورینگ و ونتیلاتور و هم چنین سیستم‌های پیشرفته ریکاوری حمایتی می‌توان ریسک بیهوشی را به حداقل رسانید اما نمی‌توان آن را به طور کامل از بین برد. القاء یک بیهوشی مناسب و ریکاوری آرام و ایمن در اسب، به مراتب دشوارتر از دام‌های کوچک و انسان است. میزان مرگ و میر ناشی از بیهوشی در اسب‌های غیر کولیکی حدود یک درصد گزارش شده است که بسیار بالاتر از دام‌های کوچک (حدود یک در هزار) و انسان (حدود یک در ده هزار) است. میزان بالای مرگ و میر ناشی از بیهوشی در اسب به عوارض شدید قلبی- تنفسی داروهای بیهوشی و حوادث زمان القاء، نگهداری بیهوشی و ریکاوری (از جمله میوپاتی و شکستگی‌ها) نسبت داده می‌شود. کاربرد داروهای مخدر در اسب یکی از موضوعاتی است که همیشه مورد مناقشه و بحث بوده است چرا که این داروها در اسب، برخلاف دام‌های کوچک و انسان، می‌توانند از یک طرف منجر به بروز عوارضی از جمله تحریک سیستم اعصاب مرکزی و کاهش شدید حرکات گوارشی شوند و از طرف دیگر اثرات بی‌دردی آن در طی بیهوشی و تاثیر آن‌ها در کاهش غلظت داروی بیهوشی مورد تردید است. در مقاله حاضر جنبه‌های مختلف کاربرد داروهای مخدر، با تاکید بر داروهای موجود در ایران، و هم‌چنین عوارض احتمالی این داروها مورد بحث قرار گرفته است.