مروری بر مدیریت دو قلو آبستنی در مادیان

آبستنی دوقلو در مادیان یکی از علل مهم سقط جنین غیر عفونی و مرگ قبل از تولد است. نتیجه آبستنی دوقلو در مادیان اغلب نامطلوب است. پیامد دو قلو آبستنی در مادیان سقط جنین، مرده زایی و البته در مواردی نیز تولد یک کره زنده سالم است. مادیان‌هایی که دوقلوهایشان را سقط می‌کنند احتمالاً دچار سخت زایی یا جفت ماندگی می‌شوند، و آبستنی مجدد آن ها با تاخیر خواهد بود. اما در صورتی که آبستنی دو قلو به موقع تشخیص داده شود و به آبستنی تکی تقلیل یابد بخش قابل توجهی از آن ها منتهی به تولد یک کره زنده خواهد شد. بهترین روش برای مدیریت آبستنی دو قلو زمانی قابل انجام است که وجود دوقلو ها قبل از تثبیت ویزیکول ها از راه اولتراسونوگرافی تشخیص داده شود و بلافاصله اقدام به له کردن ویزیکول کوچک تر شود. از روز 16 تا 20 آبستنی اگر دوقلوها یک طرفه باشند به امید تقلیل خود به خودی مداخله توصیه نمی شود اما در موارد دو طرفه بلافاصله باید ویزیکول کوچکتر با دست و به کمک پروب اولتراسوند له شود. از روز 21 تا 30 آبستنی به دلیل آسیب پذیری ویزیکول های یک طرفه مداخله صورت نمی گیرد اما اگر دو قلوها دو طرفه باشند فوراً یکی با دست له می شود. از روز 30 تا 60 آبستنی توصیه بر نیشگون گرفتن از کوریوآلانتوئیس به کمک پروب اولتراسوند و القای فرسایش تدریجی در آن است، که ممکن است نیاز به تکرار داشته باشد. پاره کردن ویزیکول در این مرحله و آزاد شدن مایعات آن بدلیل احاطه ویزیکول دیگر می تواند آسیب زننده باشد. از روز 60 تا 100 آبستنی ایجاد نوسان در جنین برای جدا شدن از بند ناف و نیز جدا کردن سر جنین بیشترین میزان موفقیت را در تقلیل آبستنی به دنبال دارند. در صورتی که آبستنی دوقلو پس از روز 100 وجود داشته باشد تزریق کلرید کلسیم یا پنی سیلین پروکائین به داخل قفسه صدری یا شکم جنین با هدایت اولتراسونوگرافی شکمی توصیه می شود.