روش شناسی تفسیر غریب القرآن زید بن علی(ع)

برای فهم دقیق قرآن کریم و کشف مراد خداوند متعال از آیات این کتاب آسمانی که در نهایت درجة بلاغت است، به دانش‌های متعدّدی از جمله علوم عربی (لغت، صرف، نحو، معانی، بیان، بدیع و...)، حدیث، فقه، اصول، تاریخ و سایر علوم مرتبط نیازمندیم. یکی از اصلی‌ترین این دانش‌ها، علم شناخت بن‌مایة قرآن کریم یعنی علم مفردات آیات است. با توجه به اهمیت این علم در تبیین مفاهیم قرآنی، از صدر اسلام تا کنون، مفسّران و پژوهندگان این کلام الاهی، نهایت تلاش خود را در جهت معناشناسی کلمات قرآن کریم معطوف داشته و آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشته‌اند. تفسیرهای غریب القرآن که نمایانگر بخشی از این تلاش‌هاست، با تبیین واژه‌های قرآن کریم، نقش به‌سزایی در فهم معانی آیات شریفه ایفا کرده اند. از میان این گونة تفسیری، تفسیر غریب القرآن زید بن علی بن الحسین (علیهم السلام)، از نخستین منابعی است که به توضیح واژگان غریب تمام سوره‌های قرآن کریم پرداخته و در این حوزه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. نوشتار پیش رو به روش وصفی- تحلیلی، روش زید بن علی (علیهما السلام) در تفسیر الفاظ غریب قرآن را تبیین می‌کند.