پایش خشکسالی با استفاده از شاخص بارش- تبخیر و تعرق استاندارد شده( مطالعه موردی: شهرستان بیرجند)

فراوانی وقوع خشکسالی و سیل در کشور ایجاب می‌نماید تا در دوره‌های خشک استراتژی‌های مدیریت منابع آب مورد توجه قرار گیرد. متغیر دما بدلیل تاثیر زیاد آن بر میزان تبخیر و تعرق پتانسیل، در اقلیم‌های مختلف کشور به‌ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک از اهمیت زیادی برخوردار می‌باشد. در این تحقیق شاخص spei در مقیاس‌های یک، 6 ماه و یکساله مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه از آمار مجموع بارندگی ماهانه، میانگین روزانه درجه حرارت حداکثر و حداقل درماه با دوره آماری 2020-1985 مربوط به ایستگاه هواشناسی سینوپتیک بیرجند استفاده گردید. مقادیر مثبت spei بیانگر مثبت بودن بیلان آب و مقادیر منفی آن بیانگر بیشتر بودن تبخیر و تعرق پتانسیل نسبت به بارش است. در این ایستگاه دوره‌های مرطوب در بازه زمانی 1985 تا 1998 و دوره‌های خشک در بازه زمانی 2020 تا 1999 دیده می‌شوند. اگر چه در بازه ساله‌ای 2020-1999 بصورت جزئی سال‌های مرطوب نیز دیده می شود، اما تداوم ندارند و رژیم خشکسالی در این بازه حاکم می‌باشد. نتایج بررسی روند با استفاده از آزمون من-کندال نیزحاکی از شدیدتر شدن وضعیت خشکسالی طی این سال‌ها در ایستگاه بیرجند است و در نتیجه بار برداشت از منابع آب در این سال‌ها افزایش یافته است.