انتخاب بهترین ورودی‌های مدل‌سازی بارش با استفاده از تست گاما

به‌منظور تعیین بهترین رابطه میان بارش با ویژگی‌های جغرافیایی و توپوگرافی در حوضه آبریز نیشابور در دوره‌های زمانی فصلی و سالانه، متغیرهای توپوگرافی و جغرافیایی شامل ارتفاع، عرض جغرافیایی، طول جغرافیایی، فاصله تا رشته‌کوه بینالود، ارتفاع متوسط، شیب و متغیرهای توپوگرافیک دیگری مورد بررسی قرارگرفته‌اند. در این مطالعه از آمار و اطلاعات 29 ایستگاه در سطح حوزه آبریز نیشابور استفاده شد و بارندگی متوسط سالانه و فصلی محاسبه شد. سپس با استفاده از تست گاما بهترین ورودی برای مدل‌سازی انتخاب شد. به‌منظور انتخاب بهترین ترکیب پارامترهای ورودی از روش الگوریتم ژنتیک (genetic algorithm) استفاده شد و مشخص شد که پارامترهای x (طول جغرافیایی)، y (عرض جغرافیایی)، hbinalod (فاصله از رشته‌کوه بینالود)، توپوگرافی در جهت n (شمال) ،ne (شمال شرقی) ،e (شرق) ،s (جنوب) و حاصل‌ضرب ارتفاع در فاصله تا مانع کوهستانی 200 متری در جهت se (جنوب شرقی) ،s (جنوب) و nw (شمال غربی) پارامترهایی هستند که بیشترین تاثیر را روی خروجی (بارندگی متوسط سالانه) دارند. با ترکیب در ورودی‌های مذکور کمترین مقدار گاما و خطای استاندار به ترتیب 0/0000063 و 00/0292 به دست آمد. این نتایج برای متوسط بهار نشان داد که پارامترهای h، x، hbinalod ،n ،ne ،e ،s ،n200 ،ne200 ،e200 ،se200 ،s200، w200 و nw200 بیشترین تاثیر را دارند، که در این حالت مقدار آماره‌های گاما و خطای استاندارد به ترتیب 0/0000053 و 0/023 به دست آمد که دارای مقادیر نزدیکی در حالتی که خروجی بارندگی متوسط باشد دارد. لذا با استفاده از تست گاما می‌توان بهترین پارامترهای ورودی را برای مدل­سازی بارش پیدا کرد.