بررسی تغییرات پارامترهای کیفی منابع آب زیرزمینی با استفاده از روش‌های آماری

خشک‌سالی یکی دیگر از بلایای طبیعی است که تعیین درجه، شدت، زمان وقوع و خاتمه آن بسیار سخت است. همه مناطق دنیا به‌طور موقت، اما نامنظم از تکرار شرایط خشک‌سالی رنج می‌برند، اما این وضعیت در مناطقی که از نظر اقلیمی به‌طور نامنظم توسط سامانه‌های مختلف آب و هوایی تحت تاثیر قرار می‌گیرند، بیشتر مشاهده می‌شود. دشت نیشابور با اقلیم خشک و نیمه‌خشک یکی از دشت‌هایی است که با افت شدید سطح آب زیرزمینی مواجه بوده است. لذا در این مقاله به بررسی اثرات شرایط اقلیمی مختلف و به‌نوعی تاثیر بارندگی‌ها بر پارامترهای کیفی دشت پرداخته شد. نتایج همبستگی بین spi با مقیاس‌های زمانی مختلف و پارامترهای کیفی دشت نشان داد که spi با مقیاس‌های زمانی بلند و با تاخیر زمانی بر روی پارامترهای کیفی موثر است، به‌طوری‌که در مورد شوری با تاخیری 10 ماهه بیشترین ضریب تعیین بین spi با مقیاس زمانی 11 ماهه و شوری، برابر 54/0 به دست آمد (54/0=r2). در ادامه جهت بررسی اینکه خشک‌سالی سبب تغییر فرایندهای واقعی تاثیرگذار بر آب زیرزمینی دشت نیشابور شده است از تحلیل عاملی و همچنین آزمون من-ویتنی استفاده شد. که نتایج نشان داد خشک‌سالی از عوامل کاهش کیفیت آب زیرزمینی در منطقه می‌باشد ولی به‌تنهایی عامل بحران نبوده بلکه در کنار آن افت سطح آب زیرزمینی، کودهای کشاورزی و سازند‌های زمین‌شناسی ازجمله سازندهای میوسن، باعث بدتر شدن کیفیت آب‌شده است.