ارزیابی روش بدون شبکه مبتنی بر توابع پایه شعاعی درشبیه‌سازی عددی هجوم آب به تونل‌ انتقال آب زیرزمینی (مطالعه موردی: تونل انتقال آب صفارود کرمان

تخمین درست و دقیق هجوم آب زیرزمینی به تونل یکی از مهم‌ترین چالش‌ها و البته ضروری‌ترین اقدامات در طراحی و ساخت تونل است. عموماً بیشتر روش‌های تحلیلی که تاکنون توسعه داده شده‌اند، تغییرات مکانی نفوذپذیری را در طول تونل و عموماً ناهمگنی و ناهمسان‌گردی مولفه‌های هیدرودینامیکی آبخوان را درنظر نمی‌گیرند. علاوه‌بر این، روش‌های عددی مبتنی بر شبکه و مِش (mesh) در بهترین حالت نیز دارای خطای ساختاری بوده و این موضوع باعث می‌شود تا اعتمادپذیری نتایج این روش‌ها در مسائل واقعی که همراه با پیچیدگی‌های زیادی است، کاسته شود. این پژوهش درنظر دارد تا کارایی روش meshfree (mfree) را در تخمین نوسانات ارتفاع سطح آب زیرزمینی و همچنین میزان هجوم آب زیرزمینی به تونل انتقال آب صفارود کرمان مورد بررسی قرار دهد. از این‌رو، در ابتدا داده‌های مورد نیاز شامل توپوگرافی و سنگ کف منطقه، زمین‌شناسی و هیدروژئولوژی، داده‌های آزمایش‌های صحرایی لوژان، آمار دراز مدت هواشناسی و هیدرولوژی جمع‌آوری شده و با استفاده از ابزار درون‌یابی در محیط arcgis 10.3 به داده‌های نقطه‌ای تبدیل شد. شبیه‌سازی عددی ارتفاع سطح آب زیرزمینی در منطقه مورد نظر انجام شد و در ادامه میزان هجوم آب به درون تونل محاسبه شد. نتایج پژوهش نشان داد که دقت و کارایی روش mfree به لحاظ شاخص rmse قابل قبول بوده (49/4 متر) و می‌توان از این روش در محیط‌های سنگی درز و شکاف‌دار استفاده کرد. علاوه بر این نتایج تخمین هجوم آب به درون تونل نشان داد که بیشترین میزان هجوم آب به درون تونل معادل 73/52 لیتر بر ثانیه در کیلومتر 15+ از ابتدای مسیر حفاری (جنوب به شمال) اتفاق خواهد افتاد.