تعیین مناسب‌ترین روش زمین آمار در تهیه نقشه‌ تغییرات شوری آب‌های زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت مشهد)

آب‌های زیرزمینی از منابع مهم بهره‌برداری در مناطق خشک و نیمه‌خشک می‌باشند. به همین دلیل به‌منظور حفظ کیفیت آب‌های زیرزمینی و مدیریت بهینه آن، اطلاع از پراکنش مکانی و زمانی آن‌ها حائز اهمیت می‌باشد و پایش و پهنه‌بندی آن‌ها به عنوان یک اصل مهم در برنامه‌ریزی‌های کشور باید مدنظر قرار بگیرد. هدف از انجام پژوهش حاضر پهنه‌بندی هدایت الکتریکی آب زیرزمینی آبخوان دشت مشهد با استفاده از 5 روش زمین‌آمار عکس فاصله (idw)، تخمین‌گر موضعی (gpi)، تخمین‌گر عام (lpi)، کریجینگ و کوکریجینگ می‌باشد. برای انجام پژوهش حاضر از داده‌های 122 حلقه چاه مشاهده‌ای در محدوده آبخوان دشت مشهد استفاده گردید. جهت مقایسه روش‌های مورد استفاده از دو معیار ارزیابی مجذور میانگین مربعات خطا (rmse) و میانگین قدرمطلق خطا (mae) استفاده شد. ترسیم نیم‌تغییرنما در gs+ نشان داد که داده‌های هدایت الکتریکی بهترین برازش را در مدل کروی دارند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد از میان روش‌های ذکر شده، روش عکس فاصله (idw) و پس از آن روش کوکریجینگ از بالاترین دقت و روش تخمین‌گر موضعی (gpi) از کمترین دقت در این زمینه بهره‌مند بودند.