تحلیل قوانین برنامه‌ای توسعه در ارتباط با مدیریت منابع آب در حقوق ایران

تدوین برنامه‌های توسعۀ کشور، فرصت مناسبی فراهم کرده که از طریق رویکرد مدیریت جامع منابع آب ابعاد گسترده بحران آب را محدود کرد. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی به تحلیل قوانین برنامه‌ای توسعه در ارتباط با مدیریت منابع آب پرداخته است. بررسی‌های برنامه‌های توسعه‌ای قبل از انقلاب در مورد آب نشان می‌دهد که تصوری مبنی بر اینکه در آینده بروز مشکلاتی برای آب وجود داشته باشد، در اذهان خطور نمی‌کند. بر این اساس اشخاص و ارگان‌های مختلف به هر شکلی که می‌خواستند از منابع آبی بهره‌برداری‌کردند و برنامه‌ریزی‌های دولت در زمینۀ بهره‌برداری از منابع آبی، بیشتر توسعۀ کشت آبی در بخش کشاورزی، سد سازی و شبکه‌های انتقال و توزیع آب برای مصارف مختلف بوده است. این رویکرد همچنان در برنامه‌های توسعه‌ای بعد از انقلاب نیز ادامه دارد. این پژوهش نشانگر آن است که به لحاظ اهمیت روزافزون نقش آب در فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی، مدیریت منابع آب کشور باید به صورتی اعمال شود که بتواند در ارتباط متقابل با بخش‌های مختلف اقتصادی، سازمان‌ها و نهادها و ذی‌نفعان، جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی، تکنولوژی، زیست محیطی و بهداشتی، در این برهه از تاریخ توسعه کشور به صورت منسجم و یکپارچه مورد توجه قرار دهد.