بررسی توزیع مکانی راندمان آبیاری در ایران

یکی از چالش‌های اساسی در خصوص استفاده اصولی و صحیح از آب در کشاورزی که بین وزارتین نیرو و کشاورزی مطرح است، موضوع راندمان آبیاری (انتقال، توزیع و کاربرد) است. در این تحقیق اقدام به پهنه‌بندی راندمان کاربرد با استفاده از روش‌های زمین‌آماری شد. در بین روش‌های میان‌یابی روش فازی‌کریجینگ کمترین میانگین خطای مطلق (1/49) و بیشترین همبستگی (r2=0/88) را بین داده‌‌های برآورد شده از داده‌های مشاهده شده به خود اختصاص داده است. نقشه پهنه‌بندی راندمان کاربرد نشان داد که نواحی شمال شرقی و شمال شامل استان‌های خراسان رضوی، خراسان شمالی، گلستان، مازندران، نواحی مرکزی شامل سمنان، تهران و شمال اصفهان، نواحی غربی شامل همدان، کرمانشاه کردستان و جنوب غربی شامل خوزستان شمال چهارمحال و بختیاری و ایلام دارای کمترین مقدار راندمان کاربرد آب آبیاری می‌باشد. مقدار این شاخص از 41 تا 51 درصد متغیر می‌باشد. در استان‌های شمالی، شمال غربی و غرب شامل اردبیل، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی، گیلان، لرستان و مرکزی مقدار راندمان کاربرد متوسط و بین 50 تا 60 درصد متغیر است. بیشترین مقدار متوسط راندمان کاربرد در استان‌هایی مانند فارس، بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان و یزد و کرمان علی‌رغم کمبود باران و تبخیر زیاد سالانه، از 52 تا 88 درصد متغیر می‌باشد.