بررسی اثرات تغذیه فسفر و آهن بر عملکرد و برخی از اجزای عملکرد در کنجد

به منظور بررسی اثر تغذیه فسفر و آهن روی عملکرد و اجزای عملکرد کنجد آزمایشی در تابستان 1390 در مزرعه تحقیقاتی آموزشکده کشاورزی شهرکرد اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد تیمارهای مورد آزمایش سطوح مختلف فسفر و آهن تعیین گردید. فسفر در سه سطح 0 (شاهد)، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار و آهن 0 (شاهد) و 20 کیلوگرم در هکتار مصرف گردید. صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع بوته، تعداد دانه در کپسول، تعداد کپسول در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه در واحد سطح، درصد روغن و عملکرد روغن در واحد سطح بود. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد مصرف فسفر در سطح 1% بر روی همه صفات مورد آزمایش معنی دار گردید. مصرف آهن فقط بر روی وزن هزار دانه در سطح 5% معنی دار شد. همچنین اثر متقابل مصرف فسفر و آهن بر روی وزن هزار دانه معنی دار نشد، ارتفاع بوته در سطح 5% و بقیه صفات در سطح 1% معنی دار گردید. بیشترین میزان عملکرد دانه در تیمار 100 کیلوگرم مصرف فسفر با 1207 کیلوگرم در هکتار گزارش شد. بیشترین میزان درصد روغن در تیمار 200 کیلوگرم مصرف فسفر با 7/56% ثبت شد. به طور کلی نتیجه گیری شد که مصرف 100 کیلوگرم در هکتار مصرف فسفر افزایش قابل توجهی در عملکرد و اجزای آن دارد و مصرف بیش از این مقدار نه تنها باعث افزایش عملکرد و اجزای آن نمی شود بلکه باعث کاهش این صفات نیز می‌گردد. مصرف آهن نیز تغییر چشمگیری در صفات مورد مطالعه نداشت. این نتایج با اثر آنتاگونیستی فسفر بر روی آهن مطابقت دارد به این معنی که وجود فسفر در خاک مانع جذب آهن خواهد شد.