اثر نیتروژن و سیلیسیم بر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، درصد ماده خشک و سیلیسیم در گیاه شنبلیله

شنبلیله از گیاهانی است که با دارا بودن مواد موثره‌ی آلکالوئیدی چون تریگونلین، ساپونین‌های استروئیدی نظیر دیوسژنین، ترکیبات موسیلاژی و روغن‌های ثابت حاوی اسیدهای چرب غیراشباع، به عنوان یک گیاه دارویی باارزش شناخته می‌شود. بنابراین به منظور بررسی سطوح مختلف نیتروژن و سیلیسیم بر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، درصد ماده خشک و سیلیسیم در گیاه شنبلیله، زمایشی به صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک ‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گردید. نیتروژن در چهار سطح (0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار کود آبیاری) به عنوان کرت اصلی و سیلیسیوم در پنج سطح ( 0، 1 میلی‌مولار کود آبیاری، 2 میلی‌مولار کود آبیاری، 1 میلی‌مولار محلول‌پاشی، 2 میلی‌مولار محلول‌پاشی) به عنوان کرت فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که کاربرد توام کود نیتروژن و سیلیسیوم بر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، درصد ماده خشک ریشه و سیلیس اندام هوایی در سح احتمال1% معنی‌دار شده است. همچنین تنها اثر ساده‌ی کودهای نیتروژن و سیلیسیوم بر صفات درصد ماده خشک اندام هوایی و سیلیس ریشه اختلاف معنی‌دار نشان داده است. بنابراین اگر هدف افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، درصد ماده خشک ریشه و سیلیسیوم اندام هوایی در گیاه شنبلیله باشد، می‌توان از کاربرد توام کود نیتروژن و سیلیسیوم استفاده نمود.