تعیین ساختار بازار، مزیت نسبی صادراتی و اولویت بندی بازارهای هدف انجیر در ایران

هدف تحقیق حاضر اولویت بندی بازارهای هدف، شناسایی ساختار بازار و تعیین مزیت نسبی می باشد. بدین منظور از شاخص-های مزیت نسبی آشکار شده(rca) و مزیت نسبی آشکار شده متقارن(rsca) برای تعیین مزیت نسبی، از شاخص های هرفیندال(hhi) و نسبت تمرکز(cr) برای شناسایی ساختار بازار و از روش تاکسونومی عددی برای اولویت بندی بازارهای هدف انجیر ایران استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ایران بر اساس شاخص‌های rca و rsca در سال‌های 2018-2001 برای انجیر، در تمام سال‌ها دارای مزیت نسبی صادراتی بوده است. و با استفاده از دو شاخص cr و hhi مشخص شده است که صادرات انجیر در تمرکز کشورهای ترکیه، افغانستان، ایران و آمریکا است و همچنین رقابت پذیری آن ها نسبت بهم حدود 28 درصد می باشد. در این مطالعه از هشت شاخص درصد واردات نسبت به جهان، درآمد سرانه، رشد اقتصادی، فاصله کشورها، رشد جمعیت، نرخ تعرفه محصولات کشاورزی، راهنمای ریسک بین المللی و میزان واردات انجیر کشور i از ایران برای اولویت بندی بازارهای هدف استفاده شده است. از بین کشورهایی که بیشترین واردات انجیر را از ایران به خود اختصاص داده اند که در واقع به عنوان بازارهای صادراتی بالفعل مطرح هستند تنها کشور ویتنام در میان 31 کشوری که دارای اولویت قوی هستند، قرار دارند و بقیه واردکنندگان انجیر از ایران به عنوان بازارهای هدف با اولویت ضعیف محسوب می شوند. می توان گفت که بازارهای هدف صاراتی بالقوه ای در مورد انجیر ایران وجود دارد که صادرکنندگان این محصول می توانند با مطالعه بیشتر اولا این بازارها را به خوبی شناسایی کنند، ثانیا راه نفوذ به این بازارها را دریابند و ثالثا با در نظر گرفتن راهبردهایی خاص حضور مستمری در این بازارها داشته باشند.