کشت به لیمو در راستای اجرای سیاست های توسعه ی پایدار روستایی در شهرستان باشت استان کهگیلویه و بویراحمد

در عرصه جهانی، ساماندهی بخش کشاورزی در تحکیم پایه های اقتصادی کشورهای روبه رشد، نقش اساسی ایفا می کند. این کشورها به منظور توسعه ی همه جانبه، نیازمند مدیریت توسعه ی پایدار کشاورزی هستند. از سویی تغییر الگوی کشت با محوریت الگوی بهینه کشت، موجب مرتفع سازی بسیاری از معضلات تولید در بخش کشاورزی شده است. در طول ده های اخیر پیشرفت های حاصله در علوم و فناوری های نوین، نقش حیاتی گیاهان دارویی را در حیطه ی سلامت، اشتغال زایی و بهبود چرخه ی اقتصادی کشورها، برجسته ساخته است. گیاه به لیمو از خانواده شاهپسند، دارای کابردهای گسترده ای در صنایع غذایی، بهداشتی و عطر و اسانس می باشد و با توجه به خواص دارویی منحصربه فرد جایگاه ویژه ای را صنعت داروسازی کسب نموده است. در این پژوهش بررسی مقایسه ای کشت به لیمو از نظر هزینه های جاری مصرف آب، انرژی الکتریکی، کودهای شیمیایی مصرفی و دستمزد پرداختی به کارگران، درآمدناخالص و درآمد خالص حاصل از فعالیت یکسال زراعی به ازای یک هکتار زمین، با سه گیاه زراعی رایج برنج، گندم و جو، صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که، با توجه به قابلیت بالای کشت این گیاه در نواحی گرمسیری استان و از سویی بازده ی اقتصادی و ارزش افزوده بسیار چشمگیر این گیاه در برابر هزینه های جاری ناچیز، در مقایسه با گیاهان زراعی رایج، کشت به لیمو گزینه ی بسیار مناسبی جهت تغییر الگوی کشت زمین های کشاورزی از گیاهان زارعی به گیاهان ارزشمند دارویی می باشد که ضمن افزایش درآمد سرانه کشاورزان، به دلیل نیازمندی به نیروی کار بیشتر، کمک شایانی به ایجاد اشتغال مولد و دائم در نواحی روستایی خواهد نمود. ازسویی، با توجه به اینکه نواحی گرمسیری استان کهگیلویه و بویراحمد با مساحتی بالغ بر 8000 کیلومتر مربع، بستر بسیار مناسبتری برای استفاده از پتانسیل های بالقوه ی گیاه دارویی به لیمو می باشد، این پژوهش از ضرورت تغییر الگوی کشت در این نواحی جهت مدیریت بهینه توسعه پایدار در بخش کشاورزی حمایت می کند.