رفتار تاب‌ آورانه مصرف آب در بخش کشاورزی، راهبردی سازگار با بحران آب در استان همدان

آب از ارزشمندترین منابع طبیعی است، که به عنوان یکی از نهاده‌های اصلی تولید محصولات کشاورزی، نقش مهمی در توسعه پایدار بخش کشاورزی ایفا می‌کند. رشد جمعیت، تغییرات آب و هوایی، کمبود سرمایه‌گذاری و مدیریت و ناکارآمدی بهره‌برداری از منابع موجود، مقدار دسترسی به آب را برای افراد محدود می‌کند. از این رو، موضوع چگونگی حفظ این منبع حیاتی و بهره‌برداری بهینه از آن یکی از مهم‌ترین چالش‌های قرن حاضر به‌ویژه در بخش کشاورزی به‌عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آب است. اکثر منابع، از رفتار تاب‌آورانه تحت عنوان توانایی آماده شدن و برنامه‌ریزی برای تحمل کردن، بازیابی یا سازگاری موفق‌تر با حوادث ناخوشایند بالقوه یاد می‌کنند که در صورت تحقق یافتن چنین رفتاری در مواجهه با مخاطرات طبیعی از جمله بحران آب و کم آبی و صدمات ناشی از آن، می‌توان این صدمات را به حداقل رسانده و بیان کرد که استفاده بهینه از منابع آب و مدیریت پایدار آن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و با اعمال قوانین حاکم بر محیط طبیعی و داشتن رفتاری تاب‌آورانه در مواجهه با بحران آب در نهایت علاوه بر بهبود و بازیابی وضع موجود، به توسعه و سازگاری با کمبود منابع آبی در صنعت کشاورزی دست خواهیم یافت. در مقاله حاضر، با استفاده از روش مروری نقش رفتار تاب‌آورانه مصرف آب در بخش کشاورزی به‌عنوان راهبردی در خصوص سازگاری با بحران آب و کم‌آبی در استان همدان مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که رویکرد تاب‌آوری بهترین استراتژی به منظور کاهش اثرات ناشی از بحران آب بوده و افزایش تاب‌آوری و داشتن رفتاری تاب‌آورانه در مصرف منابع آبی خصوصاً در بخش کشاورزی می‌تواند به‌عنوان پاسخی در مقابل آسیب‌هایی باشد که در روند بحران‌ها از جمله بحران آب، مناطق مختلف با آن مواجه می‌شوند.

Resilient behavior of water consumption in the agricultural sector; A strategy to water crisis adaption in Hamadan province

Water is one of the most valuable natural resources, which as one of the main inputs of agricultural production, plays an important role in the sustainable development of the agricultural sector. Population growth, climate change, lack of investment and management, and inefficiency in the use of available resources limit the amount of access to water for individuals. Hence, the issue of how to conserve this vital resource and its optimal use is one of the most important challenges of the present century, especially in the agricultural sector as the largest consumer of water. Most studies refer to resilient behavior as the ability to prepare and plan for more successful tolerance, recovery, or adaptation to potential adverse phenomenon. If such behavior occurs in the face of natural hazards such as water crisis and water shortages, can minimized the resulting damage. It can be said that the optimal use of water resources and its sustainable management is very important and by applying the laws governing the natural environment and having resilient behavior in the face of the water crisis, in addition to improving the current situation, we will achieve development and adaptation to the water resources scarcity in the agricultural industry. In the current study, using a review method, the role of resilient water consumption behavior in agriculture as a strategy for adaptation to water crisis and water scarcity in Hamadan province was studied. The results showed that the resilience approach is the best strategy to reduce the effects of the water crisis and increasing resilience and having a resilient behavior in the use of water resources, especially in the agricultural sector can be used as a response to natural crises, including water crises in different regions