روش های اصلاح کینوا

کینوا گیاهی خود گشن با درصد پایینی دگر گشنی است که فرصت تولید بازترکیبات جدید ژنی را فراهم می سازد پلی پلوئیدی فاکتور مهمی در اصلاح این گیاه است. اصلاح کینوا با انتخاب افراد از جمعیت های طبیعی با هر دو روش انتخاب تک بوته و انتخاب توده ای آغاز شده است. در دهه‌های گذشته ارقام و ژرم پلاسم های کینوا بین کشورهای مختلف مبادله و بعد از چندین دوره ارزیابی و تکثیر، بخشی از آن به عنوان ارقام اقتصادی توسعه یافته است . در اصلاح نباتات مشارکتی، کشاورزان با اصلاحگران در یکی از 5 گام اساسی چرخه اصلاح نباتات همکاری می کنند. روش های اصلاحی مبتنی بر هیبریداسیون در کینوا شامل بالک ،انتخاب شجره ای و بالک تک بذر می باشد البته ویژگی های خاص گلدهی و اندازه بسیار کوچک گل کینوا ، اخته کردن آن را کاملا دشوار کرده است. موفقیت هیبریداسیون وابسته به انتخاب والدین، بیولوژی گلدهی و روش اخته کردن و گرده افشانی است. تلاقی درون گونه ای به منظور باز ترکیب صفات مطلوب والدین متفاوت و متمرکز کردن آن ها در نتاج انجام می شود. تلاقی بین گونه ای کینوا و s.foliosa نشان داد امکان انتقال سطوح بالای مقاومت به شوری و یخبندان به کینوا وجود دارد استفاده از هتروزیس در هیبرید های تجاری کینوا باعث شگفتی شد. مزیت تکنیک های هسته ای این است که در ارقام بومی یک یا تعداد محدود صفت می تواند هدف اصلاح باشد . استفاده از موتاژنسیس برای انتخاب صفات هدف ، روش سریعی است و به زمین و منابع کمتری نیاز دارد. استفاده از مارکر های وابسته به مکان ژنی صفات کمی (qtl) می‌تواند برای اصلاح واریته های کینوا در آینده به کار رود . مقاومت به سفیدک ، میزان ساپونین، میزان و ترکیب پروتئین دانه توسط این مارکر ها ی ملکولی نقشه یابی شده است.