اثر بسترهای مختلف کشت وتنش آبیاری بر تولید گیاه دارویی خرفه (portulaca oleracea)

خشکی یکی از مهم ترین تنش های محیطی است که کاهش تولید و عملکرد گیاه, خصوصا در مناطق خشک و نیمه خشک را به دنبال دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بسترهای مختلف کشت بر میزان تولید گیاه خرفه تحت تنش خشکی در دو دوره ی برگ دهی و گل دهی است. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه با سه تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل سه نوع خاک حدواسط(ترکیب مقدار مساوی شن و رس), خاک رسی(ترکیب 70درصد رس و 30درصد شن) و خاک شنی (ترکیب 70درصد شن و 30درصد ماسه) و سه سطح آبیاری شامل 60,30 و 100 درصد ظرفیت زراعی بودند. براساس نتایج بدست آمده از این تحقیق، عملکرد تولید خرفه می تواند تحت تاثیر تنش خشکی قرار گیرد. بیشترین عملکرد در دوره ی برگ دهی مربوط به خاک شنی و حدواسط با آبیاری 100 درصدو بیشترین عملکرد در دوره ی گل دهی مربوط به گیاهان رشدیافته در خاک شنی و حدواسط با آبیاری 100 درصدو خاک رسی با آبیاری 60 درصد است. در هر دو دوره ی رشد تولید در خاک شنی و حد واسط با افزایش سطح تنش از 100 درصد 60 درصد مقدار تولید کاهش یافت و با ادامه ی روند افزایشی تنش به سطح 30 درصد مقدار تولید به شدت کاهش یافت. در خاک رسی در دوره برگ دهی در سطح آبیاری 100 و 60 درصد تفاوت معنی داری (در سطح 001/0درصد) در مقدار تولید دیده نشد و با تشدید تنش تا سطح 30درصد تولید به طور معنی داری (در سطح 001/0درصد) کاهش یافت اما در دوره گل دهی با افزایش سطح تنش از 100 درصد به 60 درصد مقدار تولید ابتدا افزایش یافت و با ادامه ی روند افزایشی تنش به سطح 30 درصد مقدار تولید به شدت کاهش یافت. در هر دو دوره ی رشد در سطح آبیاری 30 و 60 درصد تولید در تیمارهای خاکی مختلف, تفاوت معنی داری (در سطح 001/0درصد) نداشته اند اما در آبیاری 100درصد عملکرد تولید در خاک حد واسط و خاک شنی به طور معنی داری(در سطح 001/0درصد) بیشتر از تولید در خاک رسی بوده است.