بررسی معماری های رایج در رایانش مه

مفهوم رایانش مه با هدف تغییر در سناریوی محیط های رایانش ابری و همچنین محلی سازی ابرهای داده محور به صورت غیرمتمرکز ایجاد شده است. تجهیزات مه تنها حاوی اطلاعات خاصی هستند که به طور مکرر استفاده می شود و باقی داده ها را از ابر خودش دریافت می‌کنند و به همین دلیل میزان داده ها در تجهیزات مه در مقایسه با سرور ابری بسیار کمتر است. رایانش مه را می‌توان به عنوان یک واسطه بین کاربران و سرور ابری دانست، که کاربران نهایی را به سادگی به سرور ابر متصل می‌کند و تبعاً میزان تاخیر در ارائه سرویس را کاهش می‌دهد. همچنین فناوری های نوظهوری مانند اینترنت اشیاء که داده هایی بسیار زیادی را تولید می‌کنند برای محاسبات نیاز به معماری متفاوتی نسبت به رایانش ابری دارند. در رایانش مه بیشتر محاسبات در لبه و با حذف وابستگی به سرور ابری انجام می‌شود. در این مقاله ما به تفاوت های بین رایانش ابری و مه می‌پردازیم و سپس انواع معماری برای رایانش مه گردآوری و با یکدیگر مقایسه می‌کنیم. بر اساس مقایسه های انجام شده می‌توان دریافت که اگر چه در تمام معماری های یاد شده هدف ارائه بیشترین امکانات رایانش مه با کاربر بوده است، اما مطلوب است که معماری بر اساس نیاز و کسب و کار مربوطه انتخاب شود.