عوامل شادی‌بخش در غزل‌های حافظ با استناد به منابع دینی و روان‌شناسی

حافظ، حافظۀ ایران است و شعرش نمایندۀ فرهنگ اسلامی و ایرانی است؛ در غزل‌های او روح تعالیم قرآنی و اسلامی موج می‌زند، چنان‌که خود اذعان کرده است قرآن را اندر سینه دارد و آن را با چهارده روایت می‌خواند. از دیدگاه نقد ادبی، شعر حافظ هم از نظر لفظ و هم از نظر محتوا در سطح والایی قرار دارد. محتوای شعر حافظ بسیار متنوّع و اعم از مضامین احساسی، عشقی، اجتماعی، تربیتی و روان شناسی است. در سطح این مضامین متنوع، عاطفه و شور و شوق فراوانی وجود دارد. بسیاری از غزل‌های حافظ روح شادی را در مخاطب می‌دمد و خواننده امید و شادی و لذت را در وجود خود احساس می‌کند. محتوای شعر حافظ که با فرهنگ اسلامی و تعالیم قرآنی غنی گشته است آن چنان مقبول افتاده است که علم روان‌شناسی نیز نظرات او را تایید می‌کند. در این تحقیق که از نوع کتابخانه‌ای است و به شیوۀ توصیفی-تحلیلی ارائه می‌شود نویسندگان عوامل شادی‌بخش را با تکیه بر مضامین و سفارشات مذهبی و نظریه‌های روان‌شناسی در غزل‌های حافظ بررسی کردند. بررسی غزل‌های حافظ نشان داد که در شعر حافظ دیدگاه موحّدانه، مهرورزی، خوش‌بینی، شکرگزاری و پذیرش اجتناب‌پذیری و ناپایداری رنج در دنیا از جمله عوامل شادی‌بخش است.