آموزه‌های تعلیمی اخلاقی در کتاب «شرح زندگانی من»

آموزه‌های تربیتی در متون ادبی جایگاه والایی دارد. بخش عظیمی از آثار ادبی زبان فارسی به بیان آموزه‌های تربیتی اختصاص دارد؛ با توجه به اهمیت آموزه‌های تعلیمی اخلاقی در رشد و کمال انسان و هم‌چنین تعهد و مسئولیت نویسندگان در این امر، بهتر است این مهم در آثار آن‌ها بررسی گردد تا میزان تعهد نویسنده مشخص شود. یکی از این آثار کتاب«شرح زندگانی من» است. کتاب «شرح زندگانی من» نوشتۀ عبدالله مستوفی، از جمله آثار غنایی زبان فارسی است. این کتاب در قالب «زندگی‌نامه» نوشته شده است. این مقاله، از نوع کتابخانه‌ای است و با روش توصیفی تحلیلی ارائه می‌گردد. بررسی کتاب «شرح زندگانی من» نشان داد که مستوفی از نویسندگان متعهدی است که به مضامین اخلاقی و تربیتی در اثر خود اشارات فراوان کرده است. االبته آموزه‌های تعلیمی اخلاقی در این کتب به صورت پند و اندرز ارائه نشده است؛ بلکه تاکید بر روی محتوا و مضمون اخلاقی خواننده را متوجه نکات اخلاقی می‌کند. آموزه‌های تعلیمی اخلاقی در «شرح زندگانی من» را می‌توان به دو قسمت تقسیم کرد: 1- آموزه‌های مربوط به برنامه‌های عبادی و تعالیم دینی (یادخدا، معاد، نماز، روزه، تلاوت قرآن، دعا کردن، روضه‌خوانی، زیارت رفتن، نصیحت، توبه، طهارت) 2- آموزه‌های اخلاقی رفتاری (احترام، توجه به اموات، حسن خلق، مهمانی، پرهیز از تملق و ریا و اسراف، عدل، قناعت، خیرات کردن).