بررسی دو دیدگاه در کارکرد امر و نهی‌های اخلاقی در ادبیات فارسی

متون ادب فارسی هیچگاه خالی از پند و نصیحت و وعظ و موعظه نبوده است دعوت به خیر و نیکی و پرهیز از زشتی‌ها و پلیدی ها همه گاه در آثار ادبی ما وجود داشته است. این دعوت گاه به گونه‌ای بسیار آشکار و صریح و حتی در قالب جملات و عبارات دستوری و به صورت امر و نهی های پایان ناپذیر بوده و گاه نیز در قالب شیوه‌های غیر مستقیم و به گونه‌ای ضمنی بوده است. صاحب نظران در مورد کارکرد گزاره‌های اخلاقی در ادبیات دیدگاه یکسان و اجماعی ندارند و اندک کنکاش، وجود اختلاف در آرای اهل نظر را نشان می‌دهد. این تحقیق به روش تحلیل متون، برآن است که به بررسی دیدگاههای مختلف در این حوزه بپردازد. نتایج تحقیق نشانگر آن است که در مورد چگونگی کاربرد و کارکرد گزاره‌های اخلاقی در ادبیات دو دیدگاه مختلف وجود دارد که هر یک سعی دارند با ذکر دلایلی، درستی راه و اندیشۀ خود را نشان دهند.