بررسی دیدگاه سعدی در مورد فضیلت اخلاقی کم‌گویی در گلستان و بوستان

اهمیت سخن و تاثیر آن بر سیر تکاملی زندگی انسان بر کسی پوشیده نیست تا آنجا که در کتابهای آسمانی نیز اغلب از سخن و کلام به عنوان نخستین آفریدۀ الهی نام برده می شود. با این حال استفاده از این نعمت الهی نیز تا زمانی مفید و ارزشمند است که حاوی فایده‌ای برای گوینده یا شنونده باشد و شاعران و سخنوران بر استفادۀ به موقع و کم از آن تاکید کرده و پرگویی رانه یک فضیلت بلکه یک عیب شمرده‌اند. در این میان سعدی به عنوان استاد سخنوری، بارها بر این امر اشاره داشته اشت.این تحقیق به روش تحلیل متون، برآن است که با بررسی اشعار و عبارات دو کتاب ارزشمند سعدی یعنی گلستان و بوستان، نگاه این شاعر نامور را در مورد فضیلت کم گویی بازتاب دهد. نتایج تحقیق نشانگر آن است که سعدی معتقد است سکوت و خاموشی گاه بسیار بیشتر از داد سخن دادن ارزشمند است و سخن، علیرغم ارزش و اعتبار باید در موقعیتهای ضروری به کار گرفته شوند.