بازیابی آموزه های تربیتی در اشعار عربی جهان گشای جوینی

کتاب «تاریخ جهان‌گشای جوینی» نوشتة عطا ملک جوینی (681ق) یکی از مهمترین متون ادبی وتاریخی فارسی است. موضوع این اثر نگارش تاریخ مغول، ایلخانیان، خوارزمشاهیان واسماعیلیان است که در دو قرن ششم وهفتم هجری حکمروایی می کردند. این کتاب علاوه بر ارزش‌های تاریخی وادبی، حاوی مطالب آموزندة اخلاقی ورهنمودهای تربیتی فراوان است. در این اثر نکات پند آموز وحکمی در قالب تمثّل واستشهاد به آیات قرآنی، احادیث شریف، امثال وحکم واشعار فارسی وعربی بیان شده است. از میان این مثال‌ها وشواهد، اشعار عربی کمتر مورد توجه قرار گرفته، وبه همین خاطر نگارندة مقاله می کوشد تا آموزه‌های تربیتی مذکور در آن اشعار را استخراج کرده، وموضوعات مختلف آن را مورد بررسی وتحلیل قرار دهد. این مقاله که از روش تحلیل محتوای متن بهره برده است، در پی دریافت معانی اخلاق ساز ومفاهیم انسانی ارزشمند این اثر گرانسنگ است. آنچه از مطالعة اولیة این اشعار به دست می آید، فراوانی وگسترة مفاهیمی این ابیات است که آگاهانه وعالمانه توسط مورِّخ به کار رفته است.